kosarze (Opiliones ), rząd gromady pajęczaków (Arachnoidea
). Są blisko spokrewnione z pająkami, mają długie, cienkie odnóża, łatwo się
oddzielające od ciała (ta właściwość to tzw. autotomia). Rozpowszechnione są w
całej Polsce (33 gatunki) i Słowacji (35 gatunków) w różnych środowiskach, od
nizin do gór. Są wszystkożerne, żywią się drobnymi bezkręgowcami, żywymi i
martwymi, roślinami itp.
W Tatrach żyją we wszystkich piętrach, w Tatrach Pol. 14 gatunków. Należą do
zwierząt, które mogą żyć na dużych wysokościach (w Himalajach do 5540 m), w
Tatrach dochodzą prawie do 2500 m, najwyżej Mitopus morio (na Rysach 2499
m) i Platybunus bucephalus; ponad górną granicę lasu sięga jeszcze 7
gatunków.
Ischyropsalis manicata, endemit karp., występuje w Tatrach do 1600 m i
jest dość częsty w jaskiniach. Gatunkiem górskim jest I. dacica, żyje w
miejscach wilgotnych, żywi się głównie ślimakami. Z Tatr opisany był też po raz
pierwszy gatunek Nemastoma kochi. Później zanotowano również jego
występowanie na Babiej Górze, Zakarpaciu, w Słowacji i na Węgrzech.
O kosarzach tatrz. pierwsi pisali w swych pracach » Maksymilian Nowicki,
odkrywca Nemastoma kochi (1868), » Leopold Wajgiel (1868), Ludwig Koch
(1870) i » Władysław Kulczyński (1876).
Lit. - Wojciech Staręga: Opiliones, kosarze (Arachnoidea). Wa.
1975.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
