Koniewicz Tadeusz (21 V 1891 Lwów - 13 XI 1945
Zakopane). Malarz (studia we Lwowie i Paryżu), pejzażysta i portrecista, w
czasie I wojny świat. w wojsku austr., po wojnie 3 lata w wojsku pol. (kpt.).
W 1923 osiadł w Zakopanem , gdzie
przyjaźnił się z literatami i artystami; był postacią b. popularną. Kornel Makuszyński w swych felietonach nazywał
go Skrzydlatym Koniem.
W Zakopanem dużo malował, był też działaczem kult.,
społ. i sport. (Tow. Sport. "Wisła"). W 1925 ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem
był współtwórcą
teatru, wykonywał do niego dekoracje sceniczne i występował jako aktor. Działał
też w Podh. Związku Artystów Plastyków, w latach 1930. jako wiceprezes. W
1930-39 prowadził towarzyski "Klub Zakopiański".
Malował głównie akwarelą, przeważnie krajobrazy zakop. i tatrz., np. Chata
Sabały, Krupówki, Zagroda na Krzeptówkach, Pejzaż zimowy, Krokusy. Wystawiał
swe obrazy w latach międzywoj. i w 1945 w Zakopanem, gdzie też odbyły się
wystawy pośmiertne w 1946 i 1969.
