Jaworowski Zbigniew (17 X 1927).
Taternik , lekarz, fizyk, radiobiolog,
prof., pracownik Inst. Badań Jądrowych w Świerku pod Warszawą i Centr.
Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie.
Taternictwo uprawiał od 1944, instruktorem tatern.
został w 1950. Przeszedł szereg nowych dróg w lecie i zimą, a w 1951 wsp. ze Stanisławem Bielem dokonał pierwszego
powtórzenia drogi Łapińskiego i Paszuchy na Kazalnicy Mięguszowieckiej
, co było zapowiedzią nowego etapu w rozwoju taternictwa pol.;
przejście to opisał pt. Środkiem północnej ściany Kazalnicy ("Wierchy "
21, 1952).
W celu zbadania i ustalenia zmian w zanieczyszczeniu
powietrza na przestrzeni ubiegłych lat i nawet stuleci, opracował on i
zastosował metodę badania takich zanieczyszczeń (przemysłowych, motoryzacyjnych
i z wybuchów bomb atomowych), które z powietrza dostały się do kolejnych
rocznych warstw lodu w lodowcach, a także w » śnieżnikach
i w lodzie jaskiniowym.
Badania takie prowadził w Tatrach i na wyprawach w różne góry, m.in. w
Himalajach (1973), Andach, na Alasce. Rezultaty tych badań, także z
Mięguszowieckiego Kotła i z Lodowej
Jaskini
w Ciemniaku, ogłosił od 1963 w wielu
pracach, np. Correlation between the concentration of lead-210 (radium D) and
cesium-137 in glacier ice ("Nukleonika" 8, 1963, nr 12), Temporal and
geographical distribution of radium D (lead-210) ("Nature", London, 1966, nr
5065) i w książce Stable and radioactive lead in environment and human body
(Wa. 1967), a także w artykule Badania skażeń globu, polskie wyprawy
lodowcowe ("Tat." 54, 1978, nr 3).
