jarzębina czyli jarząb (Sorbus aucuparia), z rodziny Różowatych (Rosaceae). Drzewo b.
rozpowszechnione w Tatrach i na Podtatrzu. Rośnie w krainie uprawy (często także
sadzona) i w reglu dolnym; w górnym b.
rzadko jako pojedyncze wypłonione drzewka; u górnej granicy lasu i w piętrze kosodrzewiny pojawia się znów często - tu jako górska odmiana
(ssp. glabrata) pozbawiona włosków
na liściach. Nieraz bywają to piękne, stare, grube drzewa, np. nad Morskim Okiem, w Dolinie Zimnej Wody.
Kwiaty j. są białe, w baldachogronach, mocno pachną;
kwitną w maju i czerwcu. Jagody stanowią pokarm dla wielu ptaków tatrz. Pięknie wygląda j. na jesieni,
gdy liście przybierają purpurową i ceglastą barwę, a jagody cynobrowoczerwoną.
Podhalanie nazywają jarzębinę skoruszą lub skoruszyną. Od nazwy tej pochodzą
miana różnych miejsc w górach, np. Skoruśniak, Skoruszowe.
J. znalazła się również w poezji, np. w wierszu Józefa Aleksandra Gałuszki
Jarzębiny w zbiorze Cienie orłów
(Wa.1932), także u Jerzego Kiersta w jego książce Kalendarz liryczny
(Wa.1956).
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
