Heinrich Zygmunt Andrzej, przezwiska Zyga i Dziadek
(21 VII 1937 Łbowo k. Modlina - 27 V 1989 w Himalajach), syn » Antoniego Heinricha .
Taternik , alpinista, mgr inż. bud. og.,
pracownik Kombinatu Budownictwa Mieszkaniowego, Kraków.
Taternictwo uprawiał od 1958. W 1962-77 uczestniczył w
wybitnych pierwszych przejściach na ścianach Kazalnicy (m.in. w 1962 lw. filarem, pierwszą
drogą ekstremalną w Tatrach Pol .), Małego Młynarza , Mnicha
, Wielkiej Teriańskiej Turni
i in., a w 1963 w I wejściu zim. drogą Momatiuka na Kazalnicę.
W Dolomitach (1962-63) i Alpach Zach. (1965 i 1968) przeszedł drogi
najwyższej klasy, np. w 1968 nową drogę na pn. ścianie Grandes Jorasses.
Dokonał wybitnych pierwszych wejść w czasie pol. wypraw
w Hindukusz 1966, Pamir 1973 (m.in. nową drogą na Szczyt Komunizmu 7483 m) oraz
w Karakorum i Himalajach w 1969-89, np. pierwsze wejścia na szczyty Kunyang
Chhish (7852 m, w 1971), Kangczendzenga Środkowa (8496 m, w 1978), powtórzył
wejście na Lhotse (8511 m, w 1979). Uczestniczył w pol. wyprawach na Lhotse zimą
1974-75 (osiągając tu z Andrzejem Zawadą
ówczesny światowy zim. rekord wysokości 8250
m), na szczyt K2 latem 1976 oraz Mount Everest zimą 1979-80 (dochodząc do
rekordowej wtedy wysokości 8350 m) i latem 1980 (do wys. 8450 m na nowej
drodze), II wejście zim. na Cho Oyu (8153 m, w 1984), I wejście pd. -wsch.
filarem na Nanga Parbat (8125 m, w 1985).
Działacz Klubu
Wysokogórskiego i Pol. Klubu Górskiego
, a także członek Tow.
Przyjaciół Nauk o Ziemi i (od 1970) Himalayan Club. Autor artykułów na tematy
górskie, współautor książki Ostatni atak na Kunyang Chhish (Wa.
1973).
W czasie powtórnej wyprawy na Mount Everest (w 1989) zginął wraz z kolegami
po zejściu z jego zach. grani, w lawinie śnieżnej na stokach Khumbutse.
