Guhr Michael (jun.) (11 III 1873 Wielki Sławków k.
Popradu - 23 VIII 1933 Sobota Spiska ,
poch. w Wielkim Sławkowie). Spiskoniem. lekarz, współwłaściciel Tatrz. Polanki , działacz tur. i
narciarski.
Po studiach lek. (Budapeszt 1895) specjalizował się w gruźlicy, od 1897 był
nacz. lekarzem w Tatrz. Polance i w 1902 założył tam sanatorium dla chorych na
gruźlicę, chorobę Basedowa, astmę i in. schorzenia.
Był wielkim zwolennikiem i propagatorem klimatoterapii tatrz., ogłaszał na
ten temat artykuły w czasopismach fachowych, np. "Zeitschrift für
Wissenschaftliche Bäderkunde" (1928), a także wielokrotnie w "Tur. und Alp.",
m.in. Die Hohe Tatra als therapeutisches Spezifikum (3, 1922-23, nr 3),
Klimatologische Orientierung über die Hohen Tatra (1927, nr 1-2) oraz w
"Tur. és Alp.": Klimatologiai elmélkedések (1931). Był wieloletnim
prezesem stowarzyszenia spiskich lekarzy i aptekarzy. Pisał też o dziejach
Tatrz. Polanki: Néhány adat Tátraszéplak történetéhez ("Tur. és Alp." 4,
1913-14, nr 6).
G. był zamiłowanym turystą tatrz., taternikiem i
narciarzem. Swą wieloletnią działalnością społ. przyczynił się w wysokim stopniu
do rozwoju turystyki i (od 1908) narciarstwa tur. i sport. oraz sportu
bobslejowego po pd. stronie Tatr. W 1920-33 był wielce zasłużonym prezesem Tow. Karpackiego
(Karpathenverein, KV),
działał też w jego komisji przewodnickiej. Już od 1913 był prezesem pierwszej
organizacji ratunkowej po pd. stronie Tatr, uczestniczył w akcjach ratunkowych,
prowadził kursy pierwszej pomocy dla przewodników tatrz. i kierowników
schronisk.
G. w 1927 zakupił teren na Smokowieckiej Kazalnicy (koło Siodełka) po
spalonych tu hotelach (Hotel Rosa i Hotel Kolbach) i podarował Tow. Karpackiemu
(KV), które tu wybudowało nowe, piętrowe schronisko, otwarte w 1934 i nazwane:
Dr. Guhr Jugendheim und Turistenhaus (Schronisko Guhra; Guhrova chata), a w 1946
przemianowane na: Bilíkova chata (Schronisko Bilíka).
Dbał też G. o rozwój muzealnictwa na Spiszu , propagował ideę ścisłej współpracy
między Muzeum Tatrzańskim w Wielkiej a Muzeum Karpackim w Popradzie
;
pisał o tym i podał program ich działalności w artykule Die Vereinigung der
Museen Poprad und Felka ("Tur. und Alp." 5, 1924-25, nr 10-11).
G. utrzymywał przyjazne stosunki z pol. turystami (PTT),
taternikami i narciarzami. Pol. przekład jego przemówienia w Zakopanem z okazji
25-lecia Sekcji Tur. PTT ogłoszono w "Taterniku" (1928, nr 4-6). W związku ze
swą różnorodną działalnością G. opublikował liczne artykuły, gł. po niem., ale
także po węg. i słow. Szwagrem dra G. był malarz » Andor Borúth
, od 1911 osiadły w
Tatrz. Polance.
Po śmierci dra G. jego rodzina w 1933 przekazała Muzeum
Karpackiemu w Popradzie pamiątki po zmarłym i jego bogate zbiory związane ze
Spiszem i Tatrami. Umieszczono to wszystko w Muzeum Karp. w specjalnie
urządzonej » Izbie Pamięci Michała Guhra
(Dr. Guhr-Gedenkzimmer), otwartej uroczyście 19 XII 1933.
W 1937 Tow. Karpackie (KV) uczciło dra G. tablicą pamiątkową, odsłoniętą 4 VII
1937 w Altanie Szilágyiego na Siodełku.
