Dziędzielewicz Zdzisław

Dziędzielewicz Zdzisław , też Dziędzielewicz-Kirkin Zdzisław (25 IX 1916 Lwów), wnuk przyrodnika » Józefa Dziędzielewicza. Mgr inż. (mechanik), taternik, alpinista, narciarz wysokogórski, działacz harc., przewodnik tatrz. Do szkoły chodził gł. na Podhalu: Nowy Targ, Zakopane (1931-34). Studia na politechn. we Lwowie (1934-39) i Gliwicach (1946-48). Starszy projektant w przemyśle hutn. w Gliwicach do 1979.

Turystykę uprawiał w Tatrach od 1929, już od 1933 prowadząc harc. obozy wędrowne, a na wycieczki tatern. chodził od 1936. W 1937-40 należał do zakop. klubu » "Makolągwy". W 1939 dokonał kilku pierwszych wejść: lw. częścią zach. ściany Kościelca, środk. częścią pn. ściany Wielickiego Szczytu (oba ze Zbigniewem Kubińskim i in.), lw. częścią wsch. ściany Zawratowej Turni (ze Stanisławem Wrześniakiem).

Po wojnie przez wiele lat dalej uprawiał b. intensywnie taternictwo i przeszedł wiele nowych dróg i nowych wariantów. Chodził też dużo po Tatrach w zimie, dokonując m.in. I wejścia zim. Żlebem Drégea na Granaty w 1953 (z Jerzym Mitkiewiczem , Tadeuszem Rogowskim i Witoldem Udzielą). W 1960-65 jeździł kilka razy w Alpy Wsch. i Dolomity; przeszedł tam wiele dróg lodowo-skalnych. W 1957 i 1972 wspinał się na Kaukazie.

Członkiem KWPTT został w 1945, w 1949 był jednym z założycieli Koła Śląskiego KWPTT w Katowicach, w 1951 współzałożycielem Grupy Alpinizmu Sekcji Turystycznej AZS w Gliwicach, a w 1957 Koła Gliwickiego Klubu Wysokogórskiego. Był b. czynny w zarządach i komisjach owych organizacji, a od 1945 jednym z najbardziej aktywnych działaczy w szkoleniu tatern. na Śląsku: wykładowcą, instruktorem, kierownikiem kursów i różnych imprez tatern., także w Tatrach, w lecie i zimie. Robił to najpierw w ramach harcerstwa (Krąg Starszoharcerski przy Politechn. Śląskiej w Gliwicach), potem we wspom. organizacjach tatern. i alpin. Działał też w różnych komisjach zarządu gł. Klubu Wys. Od 1951 był instruktorem taternictwa Klubu Wys., od 1955 starszym instruktorem, od 1945 czł. ochotnikiem TOPR i uczestniczył w wyprawach ratunkowych, a od 1952 również instruktorem narc. PZN.

Ogłosił w różnych czasopismach szereg artykułów na tematy tur., tatern., alpin., ratownicze i ochrony przyrody, np. Przez lodospady Żlebu Drégea na Granaty ("Oscypek" 1953, nr 8), Na trasie alpiniady ("Turysta" 1954, nr 6), Pierwszy dzień wojny ("Tat." 1963, nr 3-4, o wejściu wsch. ścianą na Zawratową Turnię 1 IX 1939). W 1965 został członkiem hon. Klubu Wysokogórskiego.

---