Tatry Polskie; Polské Tatry; Polnische Tatra; Lengyel Tátra. P.
Część Tatr znajdująca się na terenie Polski, a sięgająca od Żabiej Grani i Rysów
na wsch. aż po Wołowiec, Rakoń, Bobrowiec i Furkaskę na zach.; ku pd. sięga do
gł. grani Tatr. T.P. obejmują zachodnią część Tatr Wys. i wschodnią część Tatr
Zach. oraz doliny od Doliny Rybiego Potoku na wschodzie aż po Chochołowską
Dolinę na zachodzie. Nazwa Tatry Polskie jest w powszechnym użyciu co najmniej
od 1860 i mn.w. od 1900 jako jedyna na określenie wyżej opisanej części Tatr. W
XIX w. dla tej samej części Tatr używano też nazw: Tatry Nowotarskie (częściej),
Nowotarskie Hale (rzadziej), a także Tatry Galicyjskie (Galizische Tatra). O
wiele dawniej (w Polsce przedrozbiorowej) trafiało się określenie Tatry
Sądeckie. W literaturze obcojęzycznej równoznaczne nazwy Tatr Polskich oznaczają
zwykle ten sam obszar co nazwa pol. (od Rysów po Wołowiec), ale czasem jedynie
łańcuch górski od Świnicy po Wołoszyn jest określany jako Polnische Tatrakette,
Lengyel Tátra hegysora.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
