Broniewski Władysław (17 XII 1897 Płock - 10 II 1962
Warszawa).
Poeta (m.in. liryka rewol.), publicysta, krytyk lit. i działacz lewicowy. W
latach międzywoj. z zamiłowaniem uprawiał w Tatrach turystykę (letnią i narc.), m.in. w
towarzystwie Władysława Wolskiego . Należał
do częstych bywalców "Gospody Włóczęgów " w
Zakopanem.
Pisał o Tatrach w swym pamiętniku, którego fragmenty zostały po raz pierwszy
opublikowane pt. Pamiętnik Władysława Broniewskiego 1918-1922 ("Polityka"
1965, nr 6 i 7), a następnie w pełniejszym książkowym wydaniu: Pamiętnik
1918-1922 (Wa. 1984). B. jest autorem wiersza tatrz. Hawrań i Murań
(w zbiorze poezji Krzyk ostateczny 1938 i w dalszych wydaniach), o którym
ogłosił osobną rozprawę Kazimierz Wyka ("Życie Lit." 1965, nr 20). Rozprawa ta i
tatrz. fragmenty pamiętnika są przedrukowane w książce Feliksy
Lichodziejewskiej: Władysław Broniewski (Wa. 1966).
Sporo różnych wiadomości tatrz. i zakop. oraz o ludziach związanych z Tatrami
(np. Mieczysław Szczuka
) znajduje się w dwóch tomach pt. Od bliskich i dalekich.
Korespondencja do Władysława Broniewskiego 1915-1939 (Wa. 1981).
W Zakopanem szkoła podstawowa nr 8 nosiła imię B. (nazwę nadano 9 XI 1969), w
Warszawie było Muzeum Władysława Broniewskiego (od 1963), a w Płocku postawiono
mu pomnik (1972).
