Kotarbiński Janusz (30 VIII 1890 Gołonóg k. Będzina -
13 I 1940 Zakopane).
Malarz (studia w warsz. SSP) i literat, osiadły w Zakopanem od ok. 1919, czł. stowarzyszenia
"Sztuka Podhalańska". W czasie I wojny świat. walczył w Legionach Polskich.
Od przybycia do Zakopanego malował głównie pejzaże tatrz. (np. Potok
górski w Zakopanem, Skarb pod Pisaną ) i portrety, także górali, np. Baca
Jan Tyrała, Baca Wojtek Duch, Harnaś Jan Mateja, Stary góral Sabała Krzeptowski.
Wystawiał w Warszawie (od 1910), Zakopanem (od 1917), Łodzi (1924) i
Budapeszcie (1930, Międzynar. Wystawa Krajobrazu Górskiego).
K. jest autorem polichromii w kościele parafialnym w
Zakopanem, m.in. przedstawiającej osiem błogosławieństw, a wykonanej w 1932-34;
sportretowani w nich są Władysław Zamoyski
, Brat Albert (Adam Chmielowski) i
ks. Józef Stolarczyk
na tle krajobrazu podhalańskiego. K. projektował też dwa witraże
figuralne w prezbiterium.
Wydał Nowele tatrzańskie (Za.
1923), ozdobione własnymi linoleorytami. Zapisał opowiadanie bacy Jamioła o śpiących rycerzach w Kościeliskiej Dolinie ("Wierchy " 2, 1924). Zgromadził zbiór spinek i
in. okazów sztuki góralskiej, który odkupiło potem Muzeum Tatrz. w Zakopanem . Brał udział w
badaniu jaskiń tatrz. (Pisana
Jaskinia
w 1923).
