Jost Alojzy, właśc. Henryk Alojzy (12 XI 1874
Twierdza k. Mościsk - 6 XI 1932 Zakopane).
Budowniczy lądowo-wodny, literat, miłośnik i znawca góralszczyzny, myśliwy.
Przed I wojną świat. był powiatowym drogomistrzem w Nowym Targu, nadzorował
budowę Drogi Balzera do Morskiego Oka ,
zaprojektował most na Wodogrzmotach .
Zamieszkał w Zakopanem , gdzie w 1913
zaprojektował i zbudował sobie dom w stylu zakop. ("Hanka" przy ul.
Grunwaldzkiej). Był członkiem i działaczem Sekcji Narc. TT (w 1911-13 w zarządzie). Z
inicjatywy Mariusza Zaruskiego , a z
ramienia SNTT w lutym 1911 J. bezinteresownie sporządził pierwszy projekt toru
bobslejowego z Kalatówek przez Kuźnice do "Księżówki". Tor został zbudowany w
1913 na krótszej trasie wg projektu A. Josta i Józefa Ramsa. Przyjaźnił się ze
Stanisławem Barabaszem i towarzyszył mu na
wielu jego wyprawach myśliwskich.
Pisywał opowiadania z życia góralskiego (niektóre o
tematyce myśl.): Habryka ("Gaz. Zakop." 1922, nr 40-41), Gdy gościec
zlubuje ("Głos Zakop." 1924, nr 43-44 i 1925, nr 1, częściowo gwarą), W
turniach ("Wierchy " 1928, o podh. kłusownikach), Skończona pieśń
(tamże 1932, o Bartku Obrochcie i jego muzyce). To ostatnie
opowiadanie ukazało się też w słow. przekładzie ("Slovák", Br., I
1933).
