Jarocki Władysław (6 VI 1879 Podhajczyki k.
Tarnopola - 7 II 1965 Kraków), żona Anna, córka Jana Kasprowicza . Malarz, grafik, architekt.
Studia na politechn. lwow. (inż. architekt), potem w krak. ASP (1902-06) u
Józefa Mehoffera i Leona
Wyczółkowskiego oraz w Paryżu (1906). W 1921-39 prof. w krak. ASP.
Malował pejzaże, portrety, sceny rodzajowe. Od 1905
wystawiał wiele w kraju (m.in. w Zakopanem
w 1956) i za granicą. Malował i rysował na Huculszczyźnie (od
1904), na Kaukazie (w 1907), na Podhalu i w Tatrach (od 1911), nad Bałtykiem (od
1922), we Włoszech itd.
Na Podhalu malował i rysował sceny rodzajowe, góralki i
typy starych górali, także pejzaże, napierw w Witowie i Chochołowie
, potem gł. w Poroninie i
Zakopanem (na Harendzie), nieraz na tle Tatr. W Tatrach malował sceny rodzajowe
(np. Baca na hali z 1913) i krajobrazy, m.in.
Morskie Oko (1915), Czarny Staw pod Rysami (1915), Dolina
Kościeliska (akw.), Mnich nad Morskim Okiem (akw.), Dolina Pięciu
Stawów (1936, olej), Mgły nad Gąsienicową (akw.). Zaliczany jest do
najwybitniejszych pejzażystów tatrz.Wśród licznych osób portretowanych przez J.
znajdują się: Jan Kasprowicz (wielokrotnie od 1912), Jerzy Żuławski (1912, jako taternik na
tle Tatr), dudziarz Jan Mróz z Poronina (1918), Juliusz Zborowski
(1961, rys.). Jest też Autoportret na nartach (1909, olej).J. projektował
sarkofag Jana Kasprowicza (na Harendzie). W zabytkowym kościele na Harendzie są
obrazy o treści rel., malowane przez J.; na jednym są postacie górali, na innym
tło tatrz.
