Domaniewski Janusz Witold (30 IV 1891 Kraków - 15
III 1954 Zakopane).
Zoolog (ornitolog i zoogeograf), działacz ochrony przyrody, popularyzator
wiedzy przyr., publicysta, kustosz muzeum zool. w Warszawie (1919-20, 1930-36),
prof. Uniw. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1944-49), czł. PROP (1928-31 i
1945-50).
W 1921-30 mieszkał w Zakopanem ; był wtedy inspektorem ochrony
przyrody i łowiectwa w tatrz. dobrach Fundacji Kórnickiej. Równocześnie w
1927-30 był kustoszem działu przyr. w Muzeum
Tatrz ., a w 1928-29 prezesem Oddz. Zakop.
PTT
.
W 1949 powrócił do Zakopanego.
Jest autorem licznych prac nauk. z dziedziny ornitologii
i niektóre z nich dotyczą częściowo Tatr
, podobnie jak i niektóre jego podręczniki, np.
Ornitologia łowiecka (Wa., t. 1-3, 1951 i 1952), i książeczka pop.-nauk.
Ptaki naszych gór (Poz. 1930, Wa. 1949). Pisał też specjalnie o ptakach
tatrz.: Beitrag zur Kenntnis der Tatravögel ("Ornith.
Monatsber." 1927, nr 3). Napisał dla młodzieży opowieść o niedźwiedziu
tatrz.: Najhrubszy gazda
(Wa. 1950 i nast. wyd.). Pisał o jeleniach , koziorożcach i orzechówkach w
Tatrach. Zabierał głos w sprawie badań zool. w tych górach ("Wiad. Geogr." 1929,
nr 9-10).
Ogłosił wiele artykułów na temat łowiectwa i ochrony przyrody, np. Kilka
słów w sprawie ochrony ptaków i lasów tatrzańskich ("Ochr. Przyr." 1925),
W sprawie ochrony Tatr (tamże), Kłusownictwo na granicy państwowej w
Karpatach, ze szczególnym uwzględnieniem Tatr ("Łowiec Pol." 1930, nr 11),
obszerne Sprawozdanie z prac nad ochroną przyrody w Tatrach za czas od 1 IV
1927 do 1 X 1930 ("Ochr. Przyr." 1930), rozdział Ochrona przyrody a
łowiectwo w książce zbiorowej Skarby przyrody
(Wa. 1932). Propagował usilnie
utworzenie Tatrz. Parku Nar ., ogłaszając na
ten temat szereg artykułów w czasopismach "Głos Prawdy" (1926, nr 76), "Łowiec
Pol." (1929, nr 37), "Gaz. Pol." (1936, nr 330 i 331) i in.
