Antoniewicz Włodzimierz (15 VII 1893 Sambor - 20 V
1973 Warszawa). Wybitny archeolog, prof. UW, czł. PAU i PAN, autor b. licznych
prac z zakresu archeologii, muzeologii, etnografii itd., działacz krajozn. i
tur. w AKT, PTT i PTK, czł. hon. PTTK (1965).
W 1912 jako student był kierownikiem zakop. schroniska AKT i po egzaminie
złożonym przed komisją przewodnicką (Mariusz Zaruski i przew. Jakub Wawrytko)
uzyskał (wraz z Józefem Oppenheimem) nieformalne uprawnienia do prowadzenia
wycieczek studenckich po Tatrach. W latach międzywoj. był czł. rady nauk. Muzeum
Tatrz. w Zakopanem , a w 1946 zorganizował wieloletnie badania zbior. nad
pasterstwem tatrz., zwł. nad szałasami.
Ogłosił szereg prac dotyczących Podhala i Tatr, m.in. Metalowe spinki
góralskie (Kr. 1928) i Badania naukowe gór polskich ("Życie Nauki"
1948), a był inicjatorem i red. jednej z podstawowych pozycji w nauk.
piśmiennictwie tatrz.: Pasterstwo Tatr Polskich i Podhala (t. 1-8, Wr.
1959-70); w dziele tym ogłosił też własne prace: Dzieje badań pasterstwa
górskiego w Polsce (1959), Położenie zabudowy pasterskiej na Podtatrzu i
w Tatrach (1966), Bacówki, szałasy mieszkalne i produkcyjne oraz szopy
pasterskie Tatr Polskich i Podtatrza (1966), Góralska sztuka plastyczna
pasterzy Podhala i Tatr Polskich (1966).
W zbior. pracy pt. Ludomir Sawicki (Wa. 1968) A. ogłosił Parę
wspomnień o profesorze Ludomirze Sawickim, w których zamieścił również i
dużo własnych danych autobiograficznych.
