ceper

ceper (nie: cepr). Dawniej Podhalanie nazywali ceprami tylko robotników (kolejowych, drogowych, kamieniarskich itd.) przybyłych z nizin, a nie "gości". Obecnie wielu Podhalan używa tego określenia dla wszystkich przybyszów z nizin i często z zabarwieniem lekceważącym, ale jeszcze w pierwszych latach po II wojnie świat. większość Podhalan używała słowa ceper w pierwotnym znaczeniu.

Natomiast wśród przybyszów z nizin, wśród bardziej doświadczonych tatrz. turystów i taterników, już w latach międzywoj. ceprem nazywano osobę chodzącą w góry na wycieczki bez znajomości zasad turystyki, nieudolnie, w nieodpowiednim ubiorze i obuwiu, niewłaściwie zachowującą się itp. W ostatnich latach dziennikarze i in. osoby nie orientujące się w gwarze podh. rozpowszechniły używanie słowa ceper w znaczeniu: niegóral (tzn. nie rodowity Podhalanin).

Etymologia wyrazu ceper nie jest znana. Najbardziej prawdopodobne z kilku przypuszczeń jest to, że wyraz ten wywodzi się ze słowa saper. Wyprowadzanie wyrazu ceper od jakiegoś rzekomego inżyniera o nazwisku Ceper, pracującego przy budowie kolei do Zakopanego, jest wymyśloną bajką, gdyż takiego inżyniera nie było, a ponadto wyraz ceper był znany na Podhalu zanim tę kolej budowano.

---