Tatar Tomasz

Tatar Tomasz (Tomek), przydomki: Myśliwiec, Polowac, Ropsic (ok. 1810? Zakopane - ok. 1880? tamże), stryj przewodnika tatrz., Szymona Tatara starszego. Słynny myśliwy i zbójnik.

Aby uniknąć służby w wojsku austr. (wówczas wieloletniej) ok. 1835 uciekł w Tatry Orawskie i stał się zbójnikiem. Miał schronienia, gdzie mieszkał samotnie w lecie i zimą. Według jednej wersji były to jaskinie pod Rohaczami i Osobitą, pod tzw. Kuchnią; według drugiej wersji była to Zbójecka Kuchnia, koleba pod nachyloną skałą w Kwaśnym Żlebie (pr. odnoga Suchej Doliny Orawickiej); według trzeciej wersji kryjówka T. znajdowała się w lasach Jamboru, tj. na stokach Bobrowca. Zapewne miał kilka kryjówek.Żywił się upolowaną zwierzyną (a był niezrównanym polowacem ) oraz oszczypkami i mlekiem, które otrzymywał od zaprzyjaźnionych baców; w zamian przynosił im pióra z głuszców i orłów.

Zbójował głównie na Orawie i to sam jeden; jego zbójeckie przygody opisał Kazimierz Tetmajer w Bajecznym świecie Tatr .

W czasie ukrywania się Tatara utrzymywał z nim kontakty zrazu jego brat, ale potem z obawy przed władzami tego zaniechał; jedynie bratanek T. (Szymon) nadal się z nim spotykał. Dorywczo ze schronienia u T. (w Kwaśnym Żlebie) skorzystał najpierw Maciej Sieczka (znany później przewodnik), gdy ok. 1842 ukrywał się przed branką do wojska. Następnie Sabała w 1846 po upadku Chochołowskiego Powstania schronił się na pewien czas w kryjówce T. w lasach Jamboru. Przebywanie w mroźne zimy w Tatrach było jednak b. ciężkie i dlatego wreszcie T. sam oddał się w ręce władzy; uwięziony w Orawskim Zamku dwa razy stamtąd uciekł. Będąc już prawie starcem wrócił do Zakopanego "na umarcie".

Sabała mówił o T.: "Nad Tatara, nad Myśliwca, polowaca więksego nie mas w całych Tatrach". W jednym z nowszych wydań poezji Kazimierza Tetmajera podano błędnie w komentarzu do wiersza Ostatni, że poeta poświęcił ten utwór Tatarowi Myśliwcowi, a w rzeczywistości chodzi o jego bratanka, słynnego przew. Szymona Tatara starszego, również zapalonego polowaca .

---