Bromowicz Zbigniew (23 IX 1905 Kraków - 18 I 1980
Katowice, poch. w Zakopanem).
Nauczyciel (UJ, matematyka, fizyka, astronomia, 1935), przez rok obserwator w
obserwatorium astron. UJ na Lubomirze k. Myślenic, poza tym nauczyciel szkół
średnich (matematyk) aż do 1970, turysta, narciarz, taternik . W czasie II wojny świat. uczestnik
ruchu oporu pod okupacją niem. na terenie Sądecczyzny: tajne nauczanie,
kolportaż prasy podziemnej, pomoc w przerzutach na Węgry, współpraca z tajnymi
kurierami; od maja 1944 w partyzantce AK, oddział "Zawiszy" (w Beskidzie
Sądeckim i Wyspowym oraz w Gorcach). W sierpniu 1944 aresztowany przez gestapo,
zesłany do niem. obozu koncentr. we Flossenbürgu, gdzie był do końca wojny i
wyszedł na wolność ciężko chory.
Od młodych lat chodził po górach (Beskid Wyspowy i
Sądecki oraz Gorce), a od 16 roku życia także po Tatrach
, turystycznie i następnie taternicko. Początkowo
wraz z kolegami z braku pieniędzy na kolej chodził pieszo z Tymbarku w
Tatry.
Do 1939 był nauczycielem w Sądecczyźnie, od września
1945 w Zakopanem, gdzie osiadł na stałe z żoną (» Teresa Janina Harsdorf-Bromowiczowa ) i uczył
w różnych szkołach średnich, m.in. w liceum sanatoryjnym na Bystrem . Wrócił w tym okresie do taternictwa
chodząc dużo na wspinaczki w towarzystwie swej żony i różnych taterników: Paweł Vogel (Fogel), Ryszard W. Schramm , Irena i Marian Gieysztorowie . Przechodził nowe
warianty na ścianach Zadniego Kościelca ,
Wielkiej Buczynowej Turni i Mnicha oraz nowe drogi żlebami Wołoszyna z Doliny Roztoki
.
W 1948 był instruktorem w szkoleniu tatern., zorganizowanym przez P. Vogla, a
w latach 1950. wprowadził w taternictwo dużą grupę młodzieży, ponadto był
przewodnikiem wędrownych wczasów nauczycielskich na trasach besk. i tatrz. Ostry
nawrót gruźlicy w 1966 położył kres jego taternictwu. Podleczony chodził jeszcze
w Tatry na coraz krótsze spacery.
