płetwonurkowanie. Swobodne nurkowanie i pływanie pod wodą przy użyciu
specjalnego ubioru (pianka) płetw pływackich, maski (lub okularów pływackich) i
ewent. aparatu oddechowego, tj. butli z tlenem (lub powietrzem albo specjalną
mieszanką gazów)) noszonej na plecach i połączonej rurką oddechową z ustami
płetwonurka. Płetwy (na nogach) ułatwiają pływanie, a aparat oddechowy umożliwia
dłuższe przebywanie pod wodą. Płetwonurek bez aparatu oddechowego może przebywać
pod wodą tylko ok. 2 min. i osiąga głęb. do 10 m.
W Tatrach pierwszy kurs p. odbył się w 1955 przy Morskim Oku w celu
przygotowania grotołazów do eksploracji jaskiń, które miejscami są zalane wodą
po sam strop korytarzy (» syfon). Dopiero p. umożliwiło zbadanie głębszych
odcinków wielu jaskiń tatrz. i in. Obecnie rekord odległości płetwonurkowania w
syfonie tatrzańskim wynosi 333 m (Syfon Warszawiaków w Jaskini Kasprowej
Niżniej), zaś rekordowa głębokość wynosi - 63 m (Jaskinia Miętusia).
Lit. - Przemysław Burchard: Kurs nurkowania w Morskim Oku. "Wierchy"
25, 1956, s. 229. - Tenże: Podwodne przygody. Wa. 1960.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
