płachta biwakowa, zwana też dawniej płachtą (lub workiem) Zdarskyego, a
niekiedy, niewłaściwie, celtą Zdarskyego. Lekka, nieprzemakalna płachta (np.
gumowana lub ortalionowa), czasem zeszyta na kształt wielkiej, otwartej koperty.
Używana przez taterników i alpinistów na nieprzewidzianych, a nawet i na
planowanych biwakach, gdy zabranie pełnego sprzętu obozowego (namiot, śpiwór)
jest z jakichś względów niemożliwe lub niepraktyczne. P.b. daje ochronę od
wiatru, zimna i wilgoci, i pozwala względnie dobrze przetrzymać noce, nawet w
zimie, przy niezbyt wielkim mrozie. Wadą jej jest nieprzepuszczalność, z którego
to powodu para wodna z oddechu skrapla się od wewnątrz na zimnych ściankach
p.b.
W latach międzywoj. Adam Karpiński sporządził własny model p.b., tzw. płachtę
typu Akar. W odróżnieniu od płachty Zdarskyego zrobiona była z materiału
impregnowanego, ale nie gumowanego. Przy pomocy jednego czekana dawała się
rozstawić na kształt małego namiociku. Doskonała w użyciu, lżejsza od płachty
Zdarskyego i przewiewna, oddawała ogromne usługi na biwakach alp. (stosowały ją
pol. wyprawy alp. w 1937-38) i zimowych tatrz.
Obecnie p.b., zwane też płachtami awaryjnymi, wyrabia się z cienkiej folii,
dwustronnie metalizowanej; chronią one lepiej od zimna, a waga takiej płachty
została zredukowana do 55 g.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
