Pięciu Stawów Polskich, Dolina

Pięciu Stawów Polskich, Dolina (1625 - ok. 1900 m); dolina Piatich Polských plies; Tal der Polnischen Fünf Seen; Lengyel-Öt-tó völgy. P. Górna część wielkiej doliny, która jest odgałęzieniem Doliny Białki, a w swej dolnej części nazywa się Doliną Roztoki. Ku tej ostatniej Dolina Pięciu Stawów Polskich obrywa się stromą ścianą stawiarską, poprzez którą stacza się wodospad Siklawa.

D.P.S.P. ma półkolisty kształt i ok. 4 km długości. Otaczają ją: Kozi Wierch, Zamarła Turnia, Mały Kozi Wierch, Zawratowa Turnia, Świnica, Walentkowy Wierch, Liptowskie Mury, Miedziane i Opalony Wierch. W dolinie znajduje się » Pięć Stawów Polskich (od nich jej nazwa), a poza tym mniejsze: Wole Oko, Szpiglasowe Stawki i jeszcze kilka maleńkich staweczków okresowych. Szałasy w tej dolinie były najwyżej położone w całych Tatrach (zach. szałas na wysokości ok. 1780 m).

Przez dolinę przebiegają pop. szlaki tur., m.in. szlak wiodący przez Zawrat i Opalone do Morskiego Oka. Tow. Tatrzańskie postawiło tu, nad Małym Stawem, jedno ze swych pierwszych schronisk tur., już w 1876. Obecne schronisko PTTK, piąte z kolei w tej dolinie, stoi nad Przednim Stawem.

Lit. - Józef Nyka: Dolina Roztoki i Pięciu Stawów. Wa. 1954. - Zofia Radwańska-Paryska i Krystyna Gorazdowska: Dolina Pięciu Stawów Polskich. Wa. 1974 (album). - Stanisław Balcerkiewicz: Roślinność wysokogórska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich w Tatrach i jej przemiany antropogeniczne. Poz. 1984.

---