Dwie specjalnego rodzaju płozy (deski), stosunkowo
długie a wąskie, o wygiętym dziobie, przymocowywane do stóp narciarza, a służące
do chodzenia, biegania i zjeżdżania po śniegu, także do skoków. N. były dawniej
drewniane (najczęściej jesionowe), obecnie także z tworzyw sztucznych i metalowe
lub kombinowane.
Z biegiem lat kształt i wymiary n. ulegały modyfikacjom
i zróżnicowaniu zależnie od przeznaczenia tego sprzętu, a więc n. biegowe,
zjazdowe, slalomowe, skokowe, turystyczne i in. Daleko idącej ewolucji podlegały
też wiązania narc., służące do przymocowywania n. do butów. Do turystyki
górskiej używa się tzw. nart turystycznych (nieco krótszych i szerszych od n.
biegowych) lub znacznie rzadziej tzw. nart krótkich czyli » łyży.
Nart nie należy mylić z » karplami, które mają zupełnie in. kształt i konstrukcję,
a służą jedynie do chodzenia po głębokim śniegu, a nie do zjeżdżania
po śniegu. Słowo narty , w tym samym co obecnie znaczeniu,
występuje w literaturze pol. już w XVII w., i już wtedy sprzęt ten określano
również słowem » łyże, a potem także łyżwy.
Górale zakop. na pocz. XX w., gdy narty rozpowszechniły się w Zakopanem,
nazywali je skije lub skijki (przeróbka skand. ski, za
pośrednictwem niem. Ski i Schi). Mariusz Zaruski
w 1907 propagował dla nart nazwę łyżwice, ale szybko wrócił do
terminu narty. Zob. też narciarstwo.
