Biesiekierski Ludwik (27 II 1867 Łuszczanów, pow.
Gostyń - IV 1950 Kraków). Uczył się w seminarium duchownym we Włocławku i
Akademii Duchownej w Petersburgu, ale ich nie ukończył. Studiował starożytne
języki wschodnie (m.in. hebrajski).
W 1893 wstąpił do zakonu Albertynów w Krakowie i jako brat Józef był
przełożonym Albertynów na Kalatówkach w Tatrach (ok. 1900). W 1905 wystąpił z
zakonu i mieszkał w Zakopanem, gdzie wygłaszał odczyty na tematy biblijne, o
Buddzie, Mojżeszu itd. Ożenił się, mieszkał we Włocławku, bywał w Zakopanem i
chodził w Tatry. Zmarł w Krakowie w Domu Opieki Albertynów.
