Midowicz Władysław

Midowicz Władysław (28 V 1907 Mikuliczyn nad Prutem - 11 II 1993 Kraków, poch. w Wieliczce). Geograf, meteorolog, turysta, taternik, narciarz wysokogórski, działacz tur. i narc., autor licznych artykułów, prac i przewodników o Beskidach i Tatrach.

Po Tatrach chodził od 1917, taternictwo uprawiał od 1924, narciarstwo wysokogórskie od 1928 (np. przejście Koziej Przełęczy w 1929). Uczestniczył w zorganizowaniu zimowej stacji naukowej UJ w Dolinie Pięciu Stawów Pol. (czynnej w 1928-31) i w prowadzeniu tam badań klimatol., m.in. nad szatą śnieżną, zim. stosunkami termicznymi jezior i potoków oraz nad wiatrami; badania prowadził wtedy również na okolicznych przełęczach i szczytach.

W związku z tymi badaniami ogłosił szereg notatek i prac nauk., np. Z rozważań nad problemami anemologicznemi w Tatrach ("Prz. Geogr." 1930, nr 3-4), Drzewa jako górskie anemografy naturalne ("Wiad. Geogr." 1930, nr 3). W 1928 zorganizował Radiowy Komunikat Śniegowy. Zajmował się też dużo Beskidami, zwł. Babią Górą, ogłaszając o tej ostatniej cenne prace, np. Przyszły Park Narodowy na Babiej Górze ("Ochr. Przyr." 1928 i odb. w 1929) i monografię krajozn. Babia Góra (Żywiec 1930; nowa wersja w "Karpatach" 1974, nr 2 i odb.). Wsp. z Michałem Augustynowiczem wydał pierwszy pol. Przewodnik narciarski po Beskidzie Zachodnim (Kr.1928), a sam jest autorem przewodnika narc. Beskidy Wysokie (Kr.1938) i in.

Ogłosił liczne artykuły pop.-nauk., wspomnieniowe i reportażowe na różne tematy tatrz. i beskidzkie, w "Wierchach" (od 1925) i wielu in. czasopismach. Ogłaszał nowele o tematyce tatrz., np. W poszukiwaniu Żabiego Jeziorka ("Światowid" 1931, nr 1), Przygoda pod Gierlachem (tamże 1931, nr 18), Gdy budzi się gniew gór (tamże 1932, nr 13).

Od 1925 przez szereg lat był jednym z najczynniejszych działaczy PTT, m.in. od 1932 w jego zarządzie gł.; prowadził też bibliotekę górską PTT w Krakowie. Od 1925 zajmował się osobiście znakowaniem szlaków tur. w Beskidach Zach., od Jaworzyny Krynickiej po Baranią Górę. W 1932-37 prowadził schronisko PTT na Babiej Górze, a w 1938-39 był kierownikiem Obserwatorium Meteor.-Astron. PIM na Popie Iwanie (2022 m) w Czarnohorze.

W czasie II wojny świat. był wojsk. meteorologiem lotn. w Anglii. Po wojnie pracował najpierw jako meteorolog w Singapurze, a potem był wykładowcą geografii w Australii, gdzie w 1962-65 w Górach Flindersa i w Great Mount Lofty Ranges k. Adelajdy trasował i znakował pierwsze w Australii szlaki górskie. W 1953 był w górach Borneo i wszedł tam na szczyt Kinabalu (4175 m). Zwiedzał góry Szkocji i Hebrydów oraz Alpy. W związku z tą działalnością górską ogłosił szereg artykułów.

W lutym 1967 wrócił do Polski i w 1967-73 mieszkał w Kościelisku; wtedy z ramienia PTTK opiekował się znakowanymi szlakami tur. w Tatrach i na Babiej Górze.

Od 1973 mieszkał w Wieliczce, ale nadal był czynnym działaczem PTTK w Krakowie, pisywał na beskidzkie i tatrz. tematy tur. i krajozn. do wielu czasopism. Jest autorem popularnych przewodników po Beskidach i Tatrach, m.in. Turystyczne trasy narciarskie Tatr Polskich (Kr.1977), Tatry; Panoramiczne szlaki Tatr Polskich (Kr.1979), a także prac jak Znakowanie szlaków w parkach narodowych i rezerwatach (Kr.1981), Zasady turystyki górskiej (Kr.1982), Z historii znakowania szlaków w Tatrach Polskich (Wa., Kr.1986).

Był inicjatorem a następnie redaktorem i współautorem Małej Encyklopedii Babiogórskiej (Pruszków 1992). W 1983 urządzono w Krakowie wystawę poświęconą działalności i twórczości M. Wydał też powieść częściowo górską i tylko w pewnym stopniu autobiograficzną: Życie i sny Tymoteusza Średniaka (Wa. 1990).

Lit. - "Karpaty" 1974, nr 2 (Wiesław Wójcik). - Rozmowa z mgr Władysławem Midowiczem ("Watra" 7, 1986). - "Płaj" 2, 1988.

---