Kurtyka Wojciech (20 IX 1947 Skrzynka). Taternik,
alpinista, himalaista, inż. elektronik.
Wspinał się w Tatrach od 1968 i szybko stał się jednym
z czołowych taterników. Już w 1970 dokonał I wejścia pr. filarem pn.-wsch.
ściany Małego Młynarza (z Michałem
Gabryelem i Januszem Kurczabem ), a wśród
jego in. nowych przejść najcenniejsze to droga środkiem ścieku do Kotła Kazalnicy (w 1973, zimą ) oraz
nowa droga pn. ścianą Kazalnicy
(w 1978, też zimą). Dokonał również
pierwszych przejść zim. paru in. dróg urwiskami Kazalnicy (w 1971 i 1972), a w
lecie pierwszego przejścia klasycznego (bez sztucznych ułatwień) drogi wiodącej
tzw. kantem filara na tymże urwisku (w 1980).
W Alpach wspinał się w 1973 i 1975, przechodząc tam wielkie i trudne drogi
skalne i lodowo-skalne, a w zimie 1974 w górach Norwegii. W Hindukuszu w 1972 i
1977 ma w swym dorobku pierwsze przejścia wielkich ścian.W 1974 rozpoczął serię
wypraw w najwyższe góry świata, Himalaje i Karakorum, zarówno jako uczestnik
wielkich wypraw (np. zimą 1974-75 na Lhotse), jak i małych wypraw (2-4
uczestników), które dokonywały wejść szybkim stylem alpejskim (bez poprzedniego
zakładania obozów pośrednich), nawet na szczyty ośmiotysięczne i to trudnymi
nowymi drogami. Wśród himalaistów stosujących taki styl, K. jest jedną z
czołowych postaci.
Dokonał w tym stylu wejść na Changabang (6864 m) jego niezwykle urwistą pd.
ścianą w 1978 (z Krzysztofem Żurkiem i dwoma Anglikami), na Gasherbrum II (8035
m) nową drogą w 1983 (z Jerzym Kukuczką), na Falchan Kangri czyli Broad Peak
(8047 m) nową drogą w 1984 (z J. Kukuczką) i szeregu in.
Swą wyprawę na Changabang opisał pt. Szkocka piątka ("Tat." 55, 1979,
nr 3), a wejście na Gasherbrum II pt. Góry świetliste ("Przekrój" 1984,
nr 2023). Pisał też o in. wyprawach.
