Kreutz Stefan (6 VI 1883 Lwów - 30 III 1941 Kraków),
syn » Feliksa Kreutza .
Mineralog, petrograf i krystalograf, w 1916-39 prof. UJ, czł. PAU (1918).
M.in. prowadził badania nad skałami krystalicznymi w Tatrach i nad fliszem karpackim. Odkrył w 1908
pod Osobitą jedyną skałę wybuchową w
Tatrach, » limburgit . Pierwszy zwrócił
uwagę na odmienność petrograficzną granitu
tatrz .
Z jego prac nauk. wiele dotyczy Tatr, np. Skała limburgitowa w Tatrach
("Kosmos" 1909), O limburgicie w Tatrach ("Rozpr. Wydz. Mat.-Przyr.
AU" 1913), Łupek granatowo-sylimanitowo-biotytowy w Tatrach (tamże 1913),
Sprawozdanie z poszukiwań mineralogiczno-geologicznych w Tatrach Zachodnich w
r. 1917 ("Spraw. Komis. Fizjogr." 1918), O tatrzańskim trzonie
krystalicznym ("Wierchy " 1930), Sur la métamorphose des roches
amphibolitiques des Tatra ("Bull. Int. Acad. Pol. Sc. Cracovie Cl.Math."
1938, nr 1-2A i nr 3-5A).
W 1929 na » Konferencjach Tatrzańskich referował stan i
program badań mineralog. i petrogr. w Tatrach ("Wiad. Geogr." 1929, nr 9-10).
Ogłosił życiorysy geologów prowadzących badania w Tatrach: Władysława Pawlicy ("Pam. TT" 1920) i Alojzego Altha
("PSB" 1, 1935).
Walczył o ochronę nieożywionych zabytków przyrody (skał, jaskiń itd.) i
pisywał na ten temat, np. Ochrona przyrody nieożywionej (w dziele zbior.
"Skarby przyrody i ich ochrona", Wa.1932). Był wieloletnim członkiem PROP
(1923-38).
