Klein Jacob Theodor (15 VIII 1685 Królewiec - 27 II
1759 Gdańsk).
Jeden z najwybitniejszych przyrodników XVIII w., przede wszystkim zoolog, ale
zajmował się różnymi działami nauk przyr. i in. Był Niemcem (ale znał język
pol.), dużo podróżował po Europie, a w 1712 osiadł w Gdańsku, gdzie piastował
różne urzędy, stworzył przyr. gabinet (muzeum) z bogatymi zbiorami i prowadził
ogród naukowy. Podróżował po ziemiach pol. aż po Kraków i Wieliczkę, badając ich
przyrodę. Utrzymywał stosunki z pol. naukowcami, np. z Gabrielem Rzączyńskim .
Jeden z jego biografów twierdzi, że K. przeprowadzał
badania nad świstakami w Karpatach , a więc w Tatrach
, jednakże wiadomość ta jest błędna. Również
nieścisła jest wersja, że Kleinowi zawdzięczamy jedne z pierwszych danych o
biologii świstaków w Tatrach.
Otóż K. rzeczywiście napisał historię naturalną świstaka (historia muris
alpinis), włączając ją do swego łac. dzieła Historiae avium prodromus
(Lubecae 1750), wydanego potem w przekładzie niem.: Vorbereitung zu einer
vollständigen Vögelhistorie (Leipzig und Lübeck 1760), z rozdziałem Kurze
natürliche Geschichte von der Lebensart und den Eigenschaften des
Murmelthieres. Ponadto ten rozdział o świstaku został w skróconej formie
również umieszczony (pt. Naturgeschichte des Murmelthiers ) w pośmiertnie
wydanej książce K.: Natürliche Ordnung und vermehrte Historie der
Vierfüssigen Thiere (Danzig 1760).
Praca K. o świstaku nie jest jednak pracą o świstaku tylko tatrzańskim, lecz o
świstaku w ogóle, gł. alpejskim, ponadto jest pracą kompilacyjną, a zawarte w niej
b. drobne wzmianki dotyczące Tatr są powtórzone z prac Rzączyńskiego, którego
zresztą K. cytuje. Odrzucając "legendę" o jego rzekomych badaniach
tatrz., trzeba zaznaczyć, iż K. - choć w Tatrach nie był nigdy - jest jednak
autorem pierwszej napisanej i wydanej w Polsce (w Gdańsku) obszerniejszej pracy
o świstaku.
