Jagiełło Michał

Jagiełło Michał (23 VIII 1941 Janikowice, pow. Miechów). Polonista (UJ, mgr filologii polskiej), literat, taternik, alpinista, ratownik górski. W 1964-74 mieszkał w Zakopanem i pracował najpierw w Muzeum Tatrz ., a potem był zawodowym ratownikiem tatrz. i w 1972-74 kierownikiem Grupy Tatrz GOPR. W 1967 zdał egzamin na przewodnika tatrz. Jest członkiem Klubu Wysokogórskiego . Od 1974 pracował w Warszawie, m.in. w redakcji "Przeglądu Powsz." W 1989-94 wiceminister w Ministerstwie Kultury i Sztuki.Uprawiał taternictwo w lecie i zimie, także taternictwo jaskiniowe. Uczestniczył w wielu wyprawach ratunkowych. Wspinał się również na trudnych i nowych drogach w Kaukazie (1967), górach Turcji (1969, kier. wyprawy), Alpach Julijskich (1970) i Walijskich (1971).

Pisał b. często w prasie krak. i warsz. (także w "Taterniku" i "Prz. Powsz."), najwięcej w 1973-78, ale również później na różne tematy tatern., tur. i kult., związane z Tatrami i Zakopanem. Najczęściej pisał o wypadkach górskich i ratownictwie tatrz., także w swej broszurze Czekać spokojnie Idziemy (Wa.1975) i książce Wołanie w górach (Wa. 1979, 1987 i 1991).

Jest autorem kilku powieści i zbiorów opowiadań o różnorodnej tematyce tatrz. i zakop.: Obsesja (Kr. 1978), Hotel klasy Lux (Wa. 1978), Świetlista obręcz (Wa.1979), Bez oddechu (Wa. 1981), Studnia (Wa. 1985). Wspólnie z Anną Micińską opracował i skomentował wydanie wspomnień i gawęd Wojciecha Brzegi : Żywot górala poczciwego (Kr. 1969). Jest autorem części o poezji w dziele zbior. (z Jackiem Woźniakowskim ) pt. Tatry w poezji i sztuce polskiej (Kr. 1975). W teatrze telewizji pokazano w 1979 jego sztukę Każdy ratuje siebie, o tematyce tatern. i ratowniczej.

---