basy . Na Podhalu forma tego instrumentu strunowego (smyczkowego)
przypomina wiolonczelę, zaś wielkość bywa różna: od wielkości altówki dochodzi
niemal do wielkości kontrabasu. Według tego rozróżniano b. duże i b. małe. W
jednych zespołach muzycznych występowały tylko jedne, w innych - jedne i drugie.
Basy były wyrabiane ze świerka (smreka), jaworu, jesionu, buka. Wierzchnia
płyta była najczęściej świerkowa (tak jak u gęśli), spód zaś świerkowy lub
jaworowy. B. podh. miały zawsze przymocowany pas lub taśmę skórzaną, na które
grajek je nosił i nawet w izbie nie stawiał instrumentu na ziemi. Smyczki basowe
wyrabiano z jaworu lub jesionu, proste, nie łukowate. Długość ich wahała się od
ok. 40 do ok. 60 cm, były zatem krótsze od normalnego smyczka wiolonczelowego
czy kontrabasowego.
B. były zabierane przez grajków nawet na wysokogórskie wycieczki, np. na
słynne wyprawy dra Tytusa Chałubińskiego. Jedną taką wyprawę opisał Stanisław
Witkiewicz w książce Na przełęczy. Wśród różnych basistów szczególnie był
znany Bartłomiej Tatar, który grywał wraz z Sabałą.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
