Iwaszkiewicz Jarosław (20 II 1894 Kalnik k. Kijowa -
2 III 1980 Warszawa, poch. w Brwinowie pod Warszawą). Prozaik, poeta,
publicysta. W Zakopanem i Tatrach
bywał od 1919, zwł. w latach międzywoj., kiedy stał się znaną postacią w
ówczesnym życiu kulturalnym Zakopanego.
W jego obfitej twórczości różnego rodzaju dość często pojawia się tematyka
zakop. i tatrz., zwł. w takich pozycjach jak Książka moich wspomnień
(Kr.1957 i wydania nast.) i Podróże do Polski (Wa.1977). W jego
poezji taka tematyka występuje w wielu wierszach wydanych w latach międzywoj. i
później, np. w zbiorze Kasydy zakończone siedmioma wierszami (Wa.1925).
Spory wybór jego tatrz. i zakop. poezji i prozy zgromadzono w książce Album
tatrzańskie (Kr.1976 i 1980).
Osobno o Karolu
Szymanowskim i jego muzyce, poza licznymi artykułami, napisał
dwie książki: Spotkania z Szymanowskim (Kr.1947) i "Harnasie" Karola
Szymanowskiego (Kr.1964 i 1979). Sprawy dotyczące Tatr i Zakopanego były też
omawiane w wielu jego felietonach, esejach i recenzjach, częściowo potem
opublikowanych w takich tomach jak Ludzie i książki (Wa.1971) czy
Listy do Felicji (Wa.1979). Ukazały się wielotomowe wydania zbior. jego
dzieł.
