Grabowski Tadeusz (29 X 1871 Kraków - 27 VII 1960
Kórnik). Historyk literatury pol. i franc., prof. nadzw. UJ 1909-19, prof. zw.
Uniw. Pozn. 1919-39 i 1946-52; w czasie II wojny świat. wykładał na tajnych
kursach uniwersyteckich. Czł. koresp. AU (1909), czł. czynny PAU (1945). Autor
licznych prac z zakresu historii i teorii literatury.
Sprawy powiązane z Tatrami porusza w niejednej ze swych
prac (np. poezja Adama Asnyka
), a specjalnie pisał m.in. o Staszicu: Kilka szczegółów do życia
i genezy dzieł Stanisława Staszica ("Spraw. AU" 1903, nr 9), Staszic jako
przyrodnik i obywatel ("Spraw. PAU" 1951,
nr 8). Pisał też o Janie Kasprowiczu
: Bibljoteka Kasprowicza w Poznaniu ("Tęcza" 1930, nr
43).Ogłaszał artykuły, szkice i recenzje w "Kurierze Poznańskim", np. Co
słychać w Tatrach i o Tatrach? (nr z 27 IV 1928) oraz o Pawlikowskich:
Medyka, ludzie i dzieła (1936, nr 578), Obrońca Tatr: Jan Gwalbert
Pawlikowski (1938, nr 564), Twórczość literacka Jana Gwalberta
Pawlikowskiego (1939, nr 109), Ostatnia droga Jana Gwalberta
Pawlikowskiego (1939, nr z 16 III). Mowa, jaką G. wygłosił na pogrzebie J.G.
Pawlikowskiego, ukazała się w "Warsz. Dz. Nar." (1939, nr 81). Synem G. był
literat » Zbigniew Grabowski.
