Grabowski Roman

Grabowski Roman (1 I 1909 Kraków - 7 VI 1975 Ottawa, Kanada). Taternik, kierownik schroniska tatrz., inż. (wydz. mechaniczny Politechn. w Zurychu 1931), lotnik.

W 1932-39 dzierżawił schronisko PTT w Starej Roztoce, ale sam nim kierował tylko w 1932-34, potem bywał tam przez krótkie okresy, a schronisko prowadziła jego matka, » Stanisława Grabowska , z dorywczą pomocą młodszego brata Romana G., Jerzego (» Grabowscy ). W 1934-37 Roman G. pracował w Min. Komunikacji w Warszawie, w 1937-39 prywatnie w Krakowie.

G. uprawiał taternictwo, zwł. w 1932-36, uczestnicząc w szeregu pierwszych wejść, jak prawą częścią pn. ściany Lodowego Zwornika (w 1932 ze Zbigniewem Korosadowiczem ) i lw. częścią pn. ściany Wołowej Turni  (w 1935 z tymże). W 1936 z Dawidem Milechmanem  przeszedł pn. ścianę Żabiego Konia  nowym, nadzw. trudnym wariantem. To ostatnie przejście opisał Milechman pt. Skalny nocleg na Żabim Koniu w Tatrach ("Światowid" 1937, nr 28). G. brał też często udział w wyprawach ratunkowych w Tatrach.

W 1939 po kampanii wrześniowej razem z bratem przeszedł przez Karpaty Wsch. na Węgry, po czym przez Francję dostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił ochotniczo do lotnictwa brytyjskiego. Walczył w 301 Dywizjonie Bombowym RAF, latając m.in. w 1944 nad Warszawę w czasie Powstania Warszawskiego. Jego wspomnienia z tych ostatnich lotów (trasą z Włoch ponad Tatrami) ukazały się w "Głosie Polskim" (Toronto, VIII 1954), w "Kurierze Polskim" (Buenos Aires 1962, nr 254) oraz w "Bulletin of the Association of Polish Engineers in Canada" (Toronto 1975, nr 1), gdzie też pojawiło się wspomnienie pośmiertne o G. Po wojnie G. pracował jako inżynier najpierw w Argentynie, potem od 1954 w Kanadzie.

---