Gąsienica-Szymków Stanisław , także Gąsienica z
Bystrego i Gąsienica z Lasa (10 V 1890 Zakopane - 1 VIII 1966 tamże, poch. na
starym cment.). Przewodnik i ratownik tatrz.
Przewodnikiem klasy III został już w 1910, w 1911 uczestniczył w kursie narc.
dla przewodników, a w 1912 został przewodnikiem tatrz. klasy II. W czasie I
wojny świat. służył w wojsku austr. i dostał się do niewoli ros. W latach
międzywoj. uzyskał jako przewodnik tatrz. klasę I (1928) i stał się jednym z
najlepszych przewodników tatrz. na wycieczki w lecie i narciarskie w zimie. Swą
działalność przewodnicką kontynuował po II wojnie świat. i był wtedy członkiem
komisji egzaminacyjnej dla przewodników tatrz.
Ślubowanie członka TOPR złożył dopiero w 1931, ale w
wyprawach ratunkowych brał udział już wcześniej i w okresie międzywoj. należał
do najbardziej aktywnych ratowników tatrz. Od 1936 pełnił dyżury ratownicze na
Kasprowym Wierchu i niósł pomoc w
licznych wypadkach narciarskich. W tym okresie był też instruktorem przy
organizowaniu pogotowia górskiego w Karpatach Wsch. Podczas II wojny świat.
nadal pełnił służbę ratownika tatrz. Tak samo po wojnie w TOPR i Grupie Tatrz.
GOPR , w 1947-52 jako zastępca kier., a w
1952-60 jako stały pracownik i instruktor ratownictwa górskiego.Został uczczony
członkostwem hon. Koła Przewodników Tatrz. w
Zakopanem
, Klubu Wys. (1963) i GOPR (1965).
Swoje przydomki Szymków i z Lasa odziedziczył po ojcu, Józefie, a początkowo
zwano go też Gąsienicą z Bystrego, bo wtedy właśnie w tej dzielnicy Zakopanego
mieszkał; potem przeprowadził się na ulicę Kościeliską, gdzie w jego domu przez
wiele lat był jeden z punktów zbornych dla ratowników GOPR.
