Faleński Felicjan , pseud. Felicyan (5 VI 1825
Warszawa - 11 X 1910 tamże). Poeta, dramaturg, powieściopisarz, krytyk lit.,
tłumacz literatury pięknej.
Już akcja jego powiastki obyczajowej Z daleka i z bliska (dod. do
"Czasu" 1856 i wyd. osobne 1862) toczy się częściowo w Tatrach, ale wtedy F. gór
tych jeszcze, zdaje się, nie widział, choć w 1846 odbył pieszą wędrówkę po
Galicji.
W 1869 i 1870 był F. z żoną Marią w Zakopanem i Tatrach
(w towarzystwie Stefanii i Karola Estreicherów
). Przyniosło to w rezultacie cykl wierszy tatrz.
Odgłosy z gór (Wa. 1871). Z tych 30 wierszy niektóre za życia poety były
przedrukowane w czasopismach: U Czerwonego Wiercha, U Zawratu, Murań i
Koszysta ("Tyg. Ilustr." 1871, nr 166) oraz W nocy, Babia Góra, W
Zakopanem ("Kraj" 1871, nr 93), ale rozgłosu mu nie przyniosły. Tatr dotyczy
też częściowo jego artykuł Anglicy na bożym świecie ("Kal. Jaworskiego na
rok 1874"), w sposób humor. opisujący turystę ang. w Tatrach.
Wzmianki o pobytach F. w Zakopanem i Tatrach (oraz o Odgłosach z gór)
znajdują się w listach Marii i Felicjana F., opublikowanych w książce:
Korespondencja Karola Estreichera z Marią i Felicjanem Faleńskimi
(1867-1903) (Wr. 1957, wyd. Jadwiga Rudnicka). O góralach podh. pisał też
F. (na podstawie rozmowy z ks. Stolarczykiem) w swoim pamiętniku: Wspomnienia
z mojego życia (wyd. w całości dopiero przez J. Rudnicką w zbiorze:
Miscellanea z pogranicza XIX i XX wieku, "Archiwum Lit." t. 8).
