Historia zakopiańskich skoczni zaczęła się na Kalatówkach w roku 1910. W piętnaście lat później powstała wielka skocznia na Krokwi, ale w latach 1921-25 największą w Polsce była skocznia w Dolinie Jaworzynki, zwanej Doliną Łuszczkową, ze względu na właścicieli, rodzinę Łuszczków z Zębu. Skocznia ta była położona niedaleko Kuźnic, w przepięknej górskiej scenerii i przez wiele lat cieszyła się wielkim zainteresowaniem. Na niej trenowali późniejsi mistrzowie Polski, uczestnicy mistrzostw świata i zimowych igrzysk - Leszek Pawłowski, Franciszek Bujak, Andrzej Krzeptowski I, Aleksander Rozmus, a także najwybitniejsi polscy skoczkowie okresu międzywojnia - Bronek Czech i Stanisław Marusarz. Jej historia jest też związana z zakopiańskim klubem SN PTT Zakopane, dzięki bowiem staraniom jego działaczy powstała "odskocznia" w Jaworzynce.
Jakie były początki skoków w Zakopanem? Przed wybuchem I wojny światowej skoki rozgrywano na Kalatówkach (od 1910 r., pierwsze zdjęcia z 1911 r., autorstwa Stanisława Zdyba) i rekord wynosił wtedy około 15 m. Po zakończeniu I wojny światowej i powstaniu w 1919 r. Polskiego Związku Narciarskiego następuje kolejny krok w rozwoju dyscypliny podniebnych lotów w naszej Ojczyźnie. Sekcja Narciarska propagowała rozwój narciarstwa sportowego, a także wyczynowego i pojawił się problem powstania obiektu na potrzeby skoków narciarskich, na którym można by było oddać skoki powyżej 20 metrów. Pierwsze skoki w ramach konkursu o mistrzostwo Polski odbyły się w 1920 r. na terenowej skoczni na Antałówce, a najdłuższy skok oddał Leszek Pawłowski (SN Czarni ze Lwowa). Wynosił on około 15 metrów. Drugi był w tym konkursie Franciszek Bujak (SN TT). Już wtedy jednak dyskutowano o potrzebie budowy większej skoczni narciarskiej w otoczeniu Zakopanego. Inicjatywę tę podjął klub SN TT.
Latem 1920 r. sprawę budowy "wielkiej odskoczni" na posiedzeniu klubu SN TT referował działacz tego klubu Władysław Ziętkiewicz. Stwierdzono: - konieczność budowy wielkiej odskoczni ...Miejsce nadaje się pod odskocznię w Jaworzynce ze względu na wielką dogodność stoku, bliskość Kuźnic i możność zamknięcia dostępu na czas zawodów. Wydział przyjął sprawozdanie do wiadomości i upoważnił p. Ziętkiewicza i Schielego Aleksandra do pertraktacyi z właścicielem gruntu p. Uznańskim, tudzież do przygotowania planów i kosztorysów[1]. Pertraktacje były jak widać udane, gdyż zabrano się do budowy skoczni. Projektem skoczni zajął się Aleksander Schiele i już w październiku 1920 r. plany skoczni były gotowe. Planowano: budowę trybuny dla sędziów obok odskoku i ograniczyć wysokimi palikami pole skoku od publiczności[2].
[1] Protokoły z posiedzenia klubu SN TT z dnia 21.04.1920 r., pkt.3, w zbiorach klubu.
[2] Protokoły z posiedzenia klubu SN TT z dnia 12.10.1920 r., w zbiorach klubu.
Wielka Krokiew
1 
