drozdy

drozdy , z rodziny drozdowatych (Turdidae ). W Tatrach żyją liczne gatunki d.: paszkot, kwiczoł, kos, d. śpiewak, d. obrożny, d. skalny i in. Z nich dwa ostatnie są gatunkami górskimi lub podgórskimi. Najczęściej można usłyszeć, a nawet zobaczyć d. śpiewaka. Górale na drozda mówią: drożdż. Inną nazwą drozda jest nagórnik.

Drozd obrożny (Turdus torquatus alpestris ), po góralsku okowcak, ma pióra czarne z białawym obrzeżeniem, na szyi białą półksiężycowatą plamę. Gnieździ się w podszyciu leśnym na brzegu polan, aż po piętro kosodrzewiny. Jest ptakiem osiadłym, na zimę przenosi się tylko w niższe miejsca. Żywi się w lecie owadami, w zimie jałowcem, jarzębiną i in. owocami leśnymi. Dosyć ładnie śpiewa; jest raczej rzadki.

D. skalny, czyli nagórnik skalny (Monticola saxatilis ) jest najładniejszy z tatrz. drozdów. Z wierzchu popielaty, blisko ogona biały z rudym zakończeniem; piersi i brzuch rude, skrzydła brunatne. Zamieszkuje skały w piętrze regli; śpiewa ładnie, jest ptakiem przelotnym, odfruwającym pod koniec sierpnia. Żywi się owadami; jajka znosi w maju.

D. śpiewak (Turdus ericetorum, T. philomelos ) jest najlepszym - obok kosa - śpiewakiem tatrz. Śpiew jego przypomina nieco trele słowika (którego nie ma w Tatrach). Zamieszkuje stale niż polski, ale w Tatrach jest ptakiem przelotnym, pojawia się ok. połowy marca. Gnieździ się w reglach, w laskach i ogrodach podtatrz., w zaroślach, zwł. w pobliżu wysokich drzew, na których wierzchołku najbardziej lubi śpiewać. Młode wywodzi często dwa razy do roku: w kwietniu i maju oraz w czerwcu i lipcu, toteż śpiew jego można słyszeć niemal do końca lipca. Odlatuje w końcu września lub w październiku, opuszczając Tatry tylko na zimę. Żywi się owocami leśnymi i owadami.

Wszystkie trzy wymienione d. są pod ochroną gatunkową w całej Polsce.

---