Zielonym Stawem, Schronisko nad

Zielonym Stawem, Schronisko nad (ok. 1550 m) lub Schronisko nad Zielonym Stawem Kiezmarskim, dawniej czasem Schronisko arcyksięcia Fryderyka, a od 1950 niekiedy Schronisko im. Alberta Brnčala; Chata pri Zelenom plese (kežmarskom), od 1950 Brnčalova chata, dawniej Bedrichova chata, Fridrichova chata itp., Chata pod Jastrabou vežou; Grüneseehütte, Schutzhütte am Grünen See, pierwotnie Erzherzog Friedrich Schutzhaus, Friedrichhaus, później Karfunkelturmhaus itd.; Zöld-tavi-menedékház, pierwotnie Frigyes-főherceg-menedékház, Frigyes-menház, potem Karbunkulus-torony-ház). S.

Trzecie z kolei schronisko tur. nad Zielonym Stawem Kiezmarskim (pierwszym i drugim było drewniane » Schronisko Idziego). To trzecie zostało zbudowane w 1894-97 przez Węg. Tow. Karp. (MKE) nad pn. brzegiem stawu jako pięcioizbowe schronisko murowane. Przy uroczystym otwarciu w 1897 nadano mu węg. i niem. nazwę upamiętniającą arcyksięcia Fryderyka, protektora MKE. Po I wojnie świat. nazwa ta już rzadko była stosowana.

Przy budującym się schronisku postawiono też w 1895 mały budynek drewniany, który potem służył jako stajnia. W latach międzywoj. i podczas II wojny świat. schronisko było w posiadaniu spiskoniem. Karpathenvereinu, który w 1926 dobudował kilka izb od pn. strony, a w 1934 od pd. strony.

Po II wojnie świat. schronisko zostało przejęte przez Klub slovenských turistov a lyžiarov, potem upaństwowione. W tym ostatnim okresie schronisko znowu przebudowano, a w rozbudowanym budynku gosp. również nocują turyści. Od początku swego istnienia schronisko to było zagospodarowane stale tylko w lecie, a po I wojnie świat. już przez cały rok. Gospodarzami schroniska byli m.in.: » Gábor Kégel i » Bartholomäus Duchon (wsp. od 1932 przez kilka lat), następnie »Matthias Nitsch (w czasie II wojny świat.), po wojnie m.in. Štefan Kovalčik.

---