Śnieżna Jaskinia (1701 m). P. Jaskinia w
górnej części Doliny Małej Łaki, z otworem nieco powyżej Przechodu, na zach.
zboczu dolnej części Wyżniej Świstówki, naprzeciw wylotu Koprowego Żlebu.
Aktualnie jest to najniższe wejście do Wielkiej Jaskini Śnieżnej.
Otwór, zwykle nawet w lecie długo zawalony śniegiem, znany był od
dawna góralom. W lipcu 1959 baca Mrozik wskazał go grotołazom zakopiańskim. W
miesiącu tym osiągnięto głębokość ok. -70 m - skraj Wielkiej Studni (o
głębokości 66 m). Pokonano ją w sierpniu
1959. Jesienią
tegoż roku osiągnięto rekordową w Tatrach i w Polsce głębokość -370 m (Józef
Frączek, Jan Palider) i od tego czasu jest ona najgłębszą jaskinią Tatr i
Polski.
W 1960 do eksploracji dołączyli grotołazi warszawscy. Najpierw osiągnięto III
wodospad, a w czasie następnej akcji Janusz Onyszkiewicz i Jan Palider docierają
do głębokości -564,5 m (podawano wówczas wielkość -620 m). ŚJ. była 8 na świecie
jaskinią w której przekroczono granicę 500 m głębokości. Osiągnięta wówczas
wielkość dała jej 6 miejsce na liście najgłębszych
jaskiń świata.
W 1961 osiągnięto syfon końcowy (-567,5 m). W następnych latach prowadzono
eksplorację w bocznych ciągach, głównie wspinaczkowo. Wspięto się wówczas m.in.
do ok. 125 m w Krakowskich Kominach.
W czasie akcji 18-19
maja 1968 przyłączono do niej Jaskinię nad
Kotlinami i powstała Wielka Jaskinia Śnieżna o głębokości -742 m.
Lit. - Bernard Uchmański: Śnieżna, najgłębsza jaskinia Polski. "Tat." 40, 1964, nr 3-4.
(Opr.Wojciech W.Wiśniewski)
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
