Śnieżna Dolina

Śnieżna Dolina; Ladová dolinka; Eistal, Grosses Eistal; Jég-völgy, Kis-Jég-völgy. S.Najtrudniej dostępna dolina tatrz., wcięta od pn. w masyw Lodowego Szczytu; otaczają ją: Śnieżne Turnie, Śnieżny Szczyt, Lodowy Zwornik i Kapałkowe Turnie. Jest doliną wiszącą i stanowi orogr. lw. odnogę Czarnej Doliny Jaworowej, do której opada stromymi progami skalnymi swych trzech pięter.

Dno Ś.D. zwykle zalegają grube pokłady śniegu (stąd jej nazwa), uważane dawniej błędnie za mały lodowiec, a są to tylko śnieżniki (»Kapałkowe Śnieżniki). W niektóre lata (dość rzadko) śnieg ten topnieje prawie całkowicie. Długość Ś.D., od stóp jej dolnego progu (ok. 1680 m) do podnóża (ok. 2200 m) urwisk Wyżniej Lodowej Przełęczy, wynosi w prostej linii ok. 3 4 km.

Górale z Jurgowa wierzyli dawniej, że na najwyższym piętrze Ś.D. (zwanym Złotą Strągą) znajduje się pod śniegiem mały stawek i miejsce to nazywali Małe Ziabie; zapewne miało to związek z podaniem o legendarnym »Żabim Jeziorku.Góralscy myśliwi i poszukiwacze skarbów z Jurgowa pierwsi dotarli w głąb Ś.D., a potem również i in. poszukiwacze skarbów, i to już w XVII w.

Pierwsi taternicy, którzy dostali się do Ś.D. (jedynie na jej dolne piętro, zwane Wielką Strągą), to Ferdynand Goetel, Walery Goetel i Mieczysław Świerz w 1909. Całą Ś.D. (w drodze na Wyżnią Lodową Przełęcz) przeszli jako pierwsi taternicy Adam Ferens i Mieczysław Świerz w 1922.

W zimie pierwszego przejścia Ś.D. (także w drodze na Wyżnią Lodową Przełęcz) dokonali Henryk Mogilnicki i Wiesław Stanisławski, 29-30 XII 1930.

Lit. - Jor. (= Józef Orenburg): Notatki topograficzno-historyczne o Dolinie Śnieżnej. "Tat." 20, 1935-36, nr 2. - W.H. Paryski: Tatry Wysokie t. 18, Wa. 1974.

---