Szczepański Alfred

Szczepański Alfred (25 V 1908 Kraków - 17 II 1954 tamże), brat » Jana Alfreda Szczepańskiego. Taternik, z zawodu technik dentystyczny. W okresie międzywoj. był jednym z najlepszych pol. wspinaczy i zdobywcą wielu wspaniałych dróg skalnych w Tatrach, przeważnie w towarzystwie swego brata, na trudniejszych wspinaczkach zwykle jako prowadzący.

W 1924-38 przeszedł wiele nowych dróg w Tatrach i to w licznych masywach górskich od Świnicy i Krywania po Mały Kiezmarski Szczyt, uczestniczył w daleko posuniętych atakach na takie nie zdobyte jeszcze wówczas urwiska skalne jak pn.-wsch. ściana Rumanowego Szczytu (w 1927), zach. ściana Łomnicy (1929) i in.

Brał udział w pierwszym przejściu Grani Wideł "pod włos" (w 1927), dwóch pionierskich dróg w ogromnej połaci skalnego muru Grani Hrubego opadającej wprost do Hlińskiej Doliny (pn.-wsch. grzędą Zadniej Bednarzowej Turni w 1926 i pn. ścianą Wielkiej Teriańskiej Turni w 1932), był jednym z pionierów w zdobywaniu urwisk Jaworowego Muru od strony Jaworowej Doliny (pn.-wsch. ścianą Wielkiej Jaworowej Turni w 1930 i pn. ścianą Skrajnej Jaworowej Turni w 1931).

Uczestniczył w pierwszym przejściu wprost pd.-zach. żlebu Wyżniej Koziej Przełęczy (1928), pn.-wsch. ściany Ponad Kocioł Turni (1929) i wielu in., wśród których była piękna skalno-śniegowa droga przez Śnieżną Dolinę i Ramię Lodowego na Lodowy Szczyt (1929).Wspinał się z bratem, ze Stanisławem K. Zarembą, Jadwigą Honowską, Mieczysławem Szczuką, Janem K. Dorawskim, Karolem Wallischem, bardziej dorywczo także z Mieczysławem Świerzem, Wincentym Birkenmajerem i wieloma in.

---