studniczek tatrzański (Niphargus tatrensis ). Mały, białawy
skorupiaczek wodny, dług. 6-16 mm, żyjący w wodach podziemnych, a wypływając z
nich niekiedy pojawia się w źródłach Tatr, Podtatrza, Beskidów Zach. i Sudetów,
a także w studniach, np. w Zakopanem. Odznacza się brakiem pigmentu i zanikiem
oczu, jest więc troglobiontem.Odkryty przez Augusta Wrześniowskiego w dwóch
studniach w Zakopanem w 1887 i opisany w 1888, w samych Tatrach odnaleziony
dopiero przez Kazimierza Kowalskiego w 1950 w Miętusiej Jaskini, a następnie
(przez tego ostatniego i innych) również w jaskiniach: Zimnej, Mroźnej i Mylnej
oraz w Lodowym Źródle w Kościeliskiej Dolinie. Ostatnio także w Olczyskim
Wywierzysku.S.t. jest uznawany przez niektórych naukowców za relikt
trzeciorzędowy, ale tylko w pewnym sensie.
Lit. - August Wrześniowski: O trzech kiełżach podziemnych. "Pam.
Fizjogr." 8, 1888. - Wiktor Micherdziński: Taksonomia i ekologia Niphargus
tatrensis...."Annales Zool." 16, 1956, nr 9.
KSIĘGARNIA GÓRSKA
ul. Zaruskiego 5
34-500 ZAKOPANE
tel. (018) 20 124 81
