Strzeboński Eugeniusz

Strzeboński Eugeniusz (14 VII 1926 Zakopane - 10 XI 1978 w Tatrach, poch. w Zakopanem). Taternik, alpinista, ratownik górski, przewodnik tatrz., narciarz wysokogórski, z zawodu początkowo ślusarz.

Taternictwo uprawiał od 1947; dokonał wielu pierwszych wejść tatern., m.in. pn.-wsch. ścianą Żółtej Ściany (w 1949) i pd.-wsch. żebrem Buczynowej Strażnicy (1951), a w zimie np.: pn.-wsch. ścianą Hińczowej Turni (1949), pn. ścianą wsch. wierzchołka Giewontu (1952), pn.-zach. ścianą Krzesanicy (1961).

Od 1949 był członkiem i działaczem Klubu Wysokogórskiego oraz instruktorem taternictwa (od 1955 starszym instruktorem), a od 1965 również instruktorem taternictwa jaskiniowego.

Od 1957 uczestniczył w kilku wyprawach alpin. w Kaukaz i Alpy, zwiedził góry Bułgarii, Rumunii, Grecji (wejście na Olimp) i in.W 1948 zdał egzamin na przewodnika tatrz. III klasy, a w 1950 na klasę II i I. Od 1949 zajmował się szkoleniem przewodników, od 1958 jako starszy instruktor przewodnictwa tatrz. Od 1961 był czł. komisji egzam. dla przewodników tatrz. Był także instruktorem narc. PZN i jednym z najlepszych znawców wysokogórskich szlaków narc. w Tatrach. Był też działaczem Koła Przewodników Tatrz. w Zakopanem. Był w ogóle jednym z najlepszych znawców szczegółowej topografii całych Tatr i świetnym znawcą in. pasm górskich w Polsce oraz całego Podtatrza Polskiego i Słowackiego.Już od 1948 zaliczał się do najbardziej aktywnych ratowników tatrz. i uczestniczył w ponad 500 wyprawach ratunk. (w 300 jako kier.). Od 1948 był członkiem TOPR (od 1950 czł. zwycz.), potem GOPR, od 1950 także instruktorem ratownictwa górskiego (od 1956 starszym instruktorem) oraz od 1950 stałym pracownikiem TOPR, potem GOPR, w 1960-64 jako kier. Grupy Tatrz. GOPR, następnie na in. stanowiskach. Wprowadził do ratownictwa tatrz. nowoczesny sprzęt ratowniczy, organizował grupy GOPR w in. górach polskich. Kierując akcją ratunk. w Tatrach zmarł nagle na serce w Dolinie za Mnichem.Był on autorem kilku artykułów na tematy górskie, m.in. ratownicze. Na Tatrz. Cmentarzu Symbolicznym pod Osterwą został upamiętniony tablicą.

Lit. - "Wierchy" 47, 1978 (Józef Nyka). - "Tat." 58, 1982, nr 2 Jerzy Hajdukiewicz .

---