Smoluchowski Wilhelm

Smoluchowski Wilhelm, znany jako Bob Smoluchowski (22 IV 1900 Peczeniżyn k. Kołomyi - 13 VII 1974 Warszawa), syn » Tadeusza Smoluchowskiego. Mgr inż. elektryk (Politechn. Warsz. 1929), taternik, alpinista, narciarz, działacz narc. (PZN) i taternicki. Pracował w przemyśle elektrotechn., a w 1955-67 był dyrektorem Zakładu Doświadczalnego Instytutu Elektrotechniki, współred. "Wiadomości Elektrotechn.", działacz Stow. Elektryków Pol. itd.

W 1918-21 służył w Wojsku Pol., w 1919-20 w »Kompanii Wysokogórskiej, z której w czasie przygotowań do plebiscytu na Spiszu i Orawie był przydzielony z pol. oficerem Janem Gwalbertem Henrykiem Pawlikowskim do dowódcy franc. oddziału wojsk. na Spiszu.

Po Tatrach chodził od dzieciństwa (mając 6 lat był już w 1906 z rodzicami i siostrą Heleną na Kopie Magury w zimie), w 1913-66 na drogi tatern., najbardziej intensywnie uprawiając taternictwo w lecie i zimą w latach 1919-28, kiedy przechodził b. trudne nowe drogi, np. w 1926 pd. i pn. ścianą Wideł (z Zygmuntem Klemensiewiczem) i wsch. ścianą Dzikiej Turni (z kuzynką Aldoną Smoluchowską).

Przy próbie I przejścia zimowego granią Tatr Wys., podjętej w 1928 przez Adama Karpińskiego i Konstantego Narkiewicza-Jodkę, S. był w grupie pomocniczej, która wyniosła skład żywności na Żelazne Wrota.

Narciarstwo wysokogórskie uprawiał w Tatrach od 1920 do 1969, wchodząc na nartach na liczne szczyty i przełęcze, od Osobitej i Krywania aż po Przełęcz pod Kopą. Na nartach jeździł jednak już od 1907, najpierw w Karpatach Wsch. (wejścia na liczne szczyty), potem także w Beskidach Zach., aż do 1966.

Był jednym z gł. działaczy Pol. Związku Narc. w pierwszych latach jego istnienia. W 1927 był jednym z założycieli i pierwszym prezesem Sekcji Tatern. AZS w Warszawie.

S. był też alpinistą. Na łatwe wycieczki alp. chodził z rodzicami już w 1906 i 1909 (mając lat 6 i 9), a od 1910 już na drogi lodowcowe i wspinaczkowe. Działalność alpin. kontynuował potem z przerwami w Alpach Wsch. i Zach., także w Alpach Jugosłowiańskich. Ponadto jako alpinista lub krajoznawca był też w in. górach, np. Słowacji, Szwecji, Bułgarii, Krymu.W 1967 powtórzył po 57 latach swoje wejście na alpejski Schwarzenstein (3367 m) i w kilka dni potem wszedł na swój ostatni szczyt alpejski: Gross Venediger (3674 m). W 1968 i 1969 uprawiał jeszcze turystykę narc. w Tatrach.

Lit. - "Tat." 51, 1975, nr 1 (Bolesław Chwaściński). - "SBTP" 2, 1992 (Zygmunt Kołodziejczyk i Tadeusz Skarzyński).

---