Piotrowski Kazimierz

Piotrowski Kazimierz (1 III 1890 Krzeszowice k. Krakowa - 10 III 1962 Kraków). Taternik, alpinista, narciarz, lotnik sport., krytyk teatr., z zawodu lekarz (UJ 1915), ginekolog i lekarz kolejowy w Krakowie.

W 1910-14 (będąc członkiem Klubu Kilimandżaro) należał do naczynniejszych taterników, dokonując szeregu nowych przejść: pn. granią Żabiego Mnicha (w 1910), granią Śnieżnych Turni (1910), pd. ścianą Małego Lodowego Szczytu (1912) i in.. Chodził wtedy najczęściej z Mieczysławem Świerzem, ponadto z Mariuszem Zaruskim, Władysławem Kulczyńskim jun., Henrykiem Bednarskim, Józefem Lesieckim i in.

W tym okresie dokonał też kilku pierwszych wejść zim., np. w 1914 na Walentkowy Wierch, Lodową Kopę, z Kaczej Doliny na Wsch. Żelazne Wrota. Był też w tych latach jednym z czołowych narciarzy wysokogórskich, dokonując przejść narc. przez Liliowe, Zawory, Koprową Przełęcz, Zawrat, Wrota Chałubińskiego, Lodową Przełęcz oraz wejść narc. na Żółtą Turnię, Wołowiec Mięguszowiecki itd.

Podczas I wojny świat. służył w Legionach Polskich i potem w Wojsku Polskim. Po tej przerwie wrócił do taternictwa, dokonując np. pierwszych wejść pn. ścianami Małej Buczynowej Turni i Wyżniego Żabiego Szczytu w 1920 (z M. Świerzem i in.) oraz kilku pierwszych wejść zim. w 1925 w towarzystwie Jana K. Dorawskiego i Adama Sokołowskiego: na Żabiego Mnicha, od pn. przez Hińczową Przełęcz na Cubrynę, od pn. na Mięguszowiecki Szczyt. Jeszcze w 1928 chodził na b. trudne wspinaczki z Janem Humpolą i M. Świerzem oraz z W.H. Paryskim i Janem Sawickim.

W zarządzie STPTT działał z przerwami od 1919, w 1930-34 jako prezes, przyczyniając się wtedy wybitnie do zorganizowania pierwszych oficjalnych pol. wypraw w Alpy (1931, 1932) i Wysoki Atlas (1934). Uczestniczył w początkowych stadiach owych wypraw, a w Alpach był też prywatnie już wcześniej w 1913 (z Januszem Chmielowskim i M. Świerzem).

Pisywał nieraz na tematy tatern. i alpin., np. Żelazne Wrota w zimie ("Tat." 1914, nr 2), Na śnieżnych ścianach ("Narc. Pol." 1, 1925), Zimowe wyjście północną ścianą Mięguszowieckiego Szczytu ("Tat." 1925). Ogłosił też wspomnienia pośmiertne o M. Świerzu ("Wierchy" 7, 1929, "Tat." 16, 1932-33, nr 5-6) i Józefie Oppenheimie ("Tat." 1948, nr 3-4).P. był jednym z pierwszych lotniczych pilotów tur. w Polsce; latał na przestrzeni między Francją a Turcją. Latał też nad Tatrami, a w 1932 dokonał przelotu nad Alpami. Przez wiele lat był prezesem krak. Aeroklubu. Ponadto był długoletnim recenzentem teatr. (pseud.: rz.) dzienników krak. w latach międzywoj. i pierwszych po II wojnie światowej.W 1958 został członkiem hon. Klubu Wysokogórskiego. Syn P., » Jerzy Piotrowski, również był taternikiem i alpinistą.

Lit. - "PSB" 26, 1981 (Alina Szklarska-Lohmannowa).

---