Ostrowski Wiktor

Ostrowski Wiktor (16 VI 1905 Jekatierinosław, potem Dniepropietrowsk - 19 I 1992 Warszawa). Taternik, alpinista, podróżnik, inż. budownictwa lądowego (Politechnika Warsz. 1936).

Tatry poznał w 1924, a już od 1925 uprawiał taternictwo, zwł. w 1930-35, kiedy dokonał szeregu pierwszych wejść, np. pd. filarem Smoczego Szczytu (w 1930 z Bolesławem Chwaścińskim) i dolną połową środka pn. ściany Małego Kiezmarskiego Szczytu (w 1932 z tymże i Wiesławem Stanisławskim), a także I wejścia zim. na Smoczy Szczyt (w 1935 z Justynem T. Wojsznisem).Uczestniczył w pol. wyprawach w Alpy (1932 i 1937), Andy (1933-34, gdzie był współzdobywcą ówczesnego pol. rekordu wysokości na Aconcagua), na Kaukaz (1935) oraz w arg. wyprawie do Patagonii (1952); przedsiębrał też własne wyprawy po Afryce (np.w 1945 był na Kilimandżaro) i Ameryce Pd.W okresie międzywoj. był jednym z najczynniejszych działaczy KWOWPTT, a potem Klubu Wysokogórskiego. W 1938-39 z ramienia Klubu Wys. był członkiem Komisji do spraw Przewodnictwa Tatrz. PTT. W tychże latach mieszkał w Zakopanem i kierował budową nartostrad i przebudową wielkiej skoczni na Krokwi.

W czasie II wojny świat. przebył kampanię wrześniową 1939 w Wojsku Pol., potem był internowany na Litwie, a następnie poprzez obozy jenieckie w ZSRR dostał się do armii Andersa i z nią do Persji. Przebył całą kampanię włoską, po wojnie był w Afryce, a w 1947 osiadł w Buenos Aires.Działał w arg. organizacjach alpin. i zorganizował pol. grupę w ramach Centro Andino Buenos Aires (CABA). Od 1963 odwiedzał Polskę, w 1975 osiadł w niej na stałe. Wygłaszał po całym kraju liczne odczyty o swoich wyprawach górskich i in., także przez radio.

Od 1931 pisywał w czasopismach (m.in. w "Taterniku") na tematy tatern. i alpinistyczne. Przed wojną wydał trzy książki o górach: Na szczytach Kordylierów (Wa., Lw. 1935), W skale i lodzie (Lw. 1937, o Kaukazie), Na szczyt świata (Wa. 1938, o wyprawach na Mount Everest).Po wojnie, oprócz nowych wydań W skale i lodzie (Wa. 1974 i rozszerzone wyd. w 1982), ukazały się jego książki o własnych wyprawach: Safari przez Czarny Ląd (Londyn 1947) oraz Mas alto que los condores (Buenos Aires 1954) i to samo po pol.: Wyżej niż kondory (Wa. 1959, 1970, 1977, 1984), a także książki na in. tematy, jak Żołnierz z Monte Cassino (1945) i Życie Wielkiej Rzeki, wyprawa wodami Iguazú i Paraná (Wa., wyd. 5 w 1983).Fotografie O. z Tatr i in. gór były już od lat międzywoj. reprodukowane często w publikacjach pol. i zagranicznych.W 1963 O. został członkiem hon. Klubu Wys., a godność tę i inne hon. odznaczenia nadały mu też organizacje argentyńskie. W 1968 japońscy alpiniści nadali jego nazwisko jednemu z lodowców na andyjskim szczycie Mercedario (6800 m), zdobytym przez O. w 1934: Glaciar Ostrowski.

Lit. - Tadeusz Wójciak: Braterstwo liny. "Panorama Pol." 1978, nr 6. - "Ekspres Reporterów", Wa. 1979, nr 3.

---