Miętusia Jaskinia

Miętusia Jaskinia (1273 m). P. Otwór w Miętusiej Dolinie na zach. brzegu Wantul, na wsch. od wylotu Małej Świstówki, poniżej stoku Dziurawe i Piwnicy Miętusiej. Większą część jaskini można zwiedzić tylko w zimie, gdy opada w niej poziom wody w syfonach. Przejście jest b. trudne i wymaga specjalnego ekwipunku, także do nurkowania w syfonach.

Według stanu badań z końca 1993 jest to w Tatrach i w Polsce trzecia co do długości jaskinia: dług. korytarzy ponad 10 450 m. Pod względem głębokości jest dziewiąta: deniwelacja 292 m (-270, +22). Woda z M.J. odpływa do Lodowego Źródła w Kościeliskiej Dolinie.

M.J. została odkryta (tylko otwór i początek wstępnego korytarza) w 1936 przez Władysława Goryckiego podczas wspólnych poszukiwań ze Stefanem Zwolińskim. Badanie M.J. i odkrywanie jej coraz dalszych partii prowadzili w ciężkich warunkach kolejno Stefan i Tadeusz Zwolińscy z towarzyszami w 1936-37 (szereg wypraw), grotołazi krak. w 1948-52 i 1956 (wyprawy wieloosobowe), grotołazi warsz. od 1954 (kilka wypraw) i in.Wyprawy do M.J. odegrały wielką rolę w rozwoju pol. taternictwa jaskiniowego. Zdobywano w niej kolejne pol. rekordy głębokości, np. -213 m w 1952 (Kazimierz Kowalski), pokonano trudne kominy o wys. do 90 m, podczas jednej z wypraw (kier. Jerzy Grodzicki) wykonując pomiary jaskini biwakowano pod ziemią bez przerwy 24 doby (również rekord pol.).Lit. - "Wierchy" 21, 1952 (Kazimierz Kowalski). Aktualnie uzyskiwane są w niej rekordy głebokości nurkowań: -35,6 m (1996), -63,1 m (1998, Wiktor Bolek).

Lit. - "Speleologia" 4, 1969, nr 1 (Jerzy Grodzicki). - "Tat." 55, 1979, nr 3 (Rafał M. Kardaś). - Stefan Zwoliński: W podziemiach tatrzańskich. Wyd. 2: Wa. 1987.

---