Marusarz Andrzej

Marusarz Andrzej, jun. (31 VIII 1913 Zakopane - 3 X 1968 Kraków, poch. w Zakopanem na starym cment.), syn przewodnika tatrz. » Jędrzeja Marusarza-Jarząbka. Narciarz, taternik, przewodnik tatrz., ratownik górski, marynarz.

Przewodnictwa nauczył się przy ojcu, towarzysząc mu w wycieczkach tatrz. Razem z ojcem budował też ścieżki tur. w Tatrach. Egzamin przewodnicki zdał w 1932, na klasę II w 1937 i I w 1967. Uprawiał także taternictwo, m.in. w towarzystwie Stanisława Motyki, i dokonał kilku pierwszych wejść, jak pd. ścianą Małego Kołowego Szczytu (w 1938). Członkiem TOPR był dopiero od 1934, ale już od 1930 brał udział w wyprawach ratunkowych, np. w kwietniu 1933 uczestniczył w ciężkiej wyprawie zim. po Wincentego Birkenmajera na Galerię Gankową.

W narciarstwie sport. od 1929 zdobywał na zawodach pierwsze miejsca. W 1932-39 zaliczał się do najlepszych pol. narciarzy w kombinacji klasycznej (biegi i skoki), zdobywał dobre miejsca w konkurencji międzynar., był olimpijczykiem w 1932 i 1936. Na narc. mistrzostwach Polski w 1938 zwyciężył w otwartym konkursie skoków i w tymże roku ustanowił pol. rekord w skokach: 76,5 m. Był zawodnikiem i działaczem SNPTT.

W czasie II wojny świat. jako marynarz służył najpierw w pol. marynarce wojennej, potem w handlowej jako sternik, np. w konwojach alianckich do Tobruku i Murmańska oraz przy inwazji aliantów we Francji, dwukrotnie ratując się ze storpedowanych statków.Po wojnie wróciwszy do Polski, służył w lecie jako marynarz na pol. statkach, a w zimie był w Zakopanem zawodnikiem i trenerem narciarskim. Od 1953 pracował tylko w Zakopanem jako trener narc. i przewodnik tatrz.Miał dwóch braci: Stanisława (tatrz. przewodnik i ratownik) i Józefa (architekt i narciarz olimpijczyk).

Lit. - "PSB" 20, 1975 (W.H. Paryski). - "SCZ" 1986.

---