Komornicki Jan (13 III 1943 Iwonicz), syn » Tomasza Komornickiego .
Mgr inż. leśnik, taternik , ratownik
górski, działacz ochrony przyrody.
Po studiach (krak. AR 1968) był pracownikiem TPN w Zakopanem . Ogłaszał wtedy
artykuły pop.-nauk. o przyrodzie tatrz. w czasopiśmie "Chrońmy Przyr. Ojcz." w
1967-70, np. Niektóre osobliwości przyrodnicze rejonu dolin Roztoki i Rybiego
Potoku w Tatrach (1968), Zagrożenie limby, kosodrzewiny i jodły w
Tatrzańskim Parku Narodowym (1970). Pisał też o ogólnych problemach ochrony
Tatr: Gdzie szukać ocalenia? ("Gaz. Krak." 1972, nr 148). Jest
współautorem pracy Badanie górnej granicy lasu tatrzańskiego w dolinach
Białego i Kondratowej ("Problemy Zagosp. Ziem Górs." 1969) oraz autorem
pracy Jodła Abies alba Mill. w zbior. monografii nauk. Rodzime drzewa
Tatr ("Studia Ośrodka
Dokumentacji Fizjogr.", PAN, Kr. 1974). Potem pracował w oddz. zakop. PTTK
.
Od 1973 do 1988 był naczelnikiem GOPR . Przyczynił się m.in. do
usamodzielnienia organizacyjnego GOPR (1977) i do budowy własnej siedziby Grupy
Tatrz. GOPR w Zakopanem (1948). Jako działacz społ. był prezesem Oddziału PTTK w
Zakopanem (1981-85), wiceprezesem ZG PTTK (od 1985) i pełnił różne funkcje w
zarządzie Grupy Tatrz. GOPR i zarządu gł. GOPR.
Jako działacz polit. od 1974 przez szereg lat był prezesem Komitetu ZSL w
Zakopanem i wiceprzewodniczącym zakopiańskiej Rady Narodowej. Był też radnym
Wojew. Rady Narodowej.
W 1988 przeszedł do pracy w Krakowie, w Państw. Inspekcji Ochrony Środowiska,
potem w Warszawie, w Ministerstwie Ochrony Środowiska, w 1992-93 wiceminister.
Jest członkiem hon. HS.
