Gabryszewski Tadeusz (19 VI 1868 Krosno - 19 XI 1939
Zakopane, tam poch., ale ok. 1950 przeniesiony do grobowca swej matki w
Krościenku nad Dunajcem).
Lekarz, działacz społeczny. Studia lek. na UJ (1893). Do 1913 był w Bóbrce
lekarzem gminnym, burmistrzem, dyr. szpitala i działaczem tow. "Sokół". W 1915
osiadł w Zakopanem , gdzie od 1 III 1916 do
1929 był lekarzem Stacji Klimatycznej, a od 1933 lekarzem miejskim.
W Zakopanem jako lekarz klimatyczny G. był b. czynny i miał duże zasługi.
Ogłosił m.in. broszurę Zakopane na przełomie (Za. 1918), w której omawia potrzeby i przyszłość Zakopanego. Na
różne zakop. tematy lek. i społ. pisał w czasopismach "Gaz. Zakop ." (1921-23), "Głos Zakop ." (1923-26), "Warsz. Czas. Lek."
(1925), "Wierchy
" (1927).
Był zapalonym wędkarzem, propagował ochronę i hodowlę łososia i pstrąga w
wodach podh., np. w artykule Rybołostwo w górach ("Wierchy" 1923) i w licznych in. artykułach ("Gaz.
Zakop." 1921-22, "Głos Zakop." 1923-26). Kiedyś założył się, że pojedzie na
koniu do Czarnego Stawu Gąsienicowego
, wjedzie konno
do stawu i z konia złowi łososia, czego też dokonał i opisał pt. Niezwykły
wyczyn sportowy (urywek z pamiętnika) ("Med.
i Przyr." 1939, nr 4). Zdarzenie to opisał również Kornel Makuszyński
(który ten zakład przegrał) pt.
Łosoś srebrzysty ("Przekrój"1946, nr 62).
W latach międzywoj. G. należał do najbardziej popularnych i typowych postaci
Zakopanego, był znany ze swoistego dowcipu i cieszył się ogólną sympatią. Na
pocz. okupacji niem. był zmuszany przez Niemców do asystowania w roli lekarza
przy egzekucjach Polaków na zakop. cmentarzu, co wkrótce spowodowało jego ciężką
chorobę i zgon. Jego synowie zginęli w niem. obozach koncentr.: Roman
(1898-1943) w Buchenwaldzie, Tadeusz (1907-42) w Mauthausen.
