| Wolski Władysław (Nie okreslony) |
| |
Wolski Władysław, właśc. Antoni Piwowarczyk (27 XII 1901 Warszawa - 7
VIII 1976 Kraków). W latach międzywoj. działacz socjalist. i komunist., w czasie
II wojny świat. walczył w partyzantce radz. na Białorusi i Litwie, w 1945-50 był
generalnym pełnomocnikiem rządu do spraw repatriacji i zasiedlania Ziem
Odzyskanych, wiceministrem i ministrem administracji publ., od 1952 dyrektorem
Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Krakowie. ...
|
|
| Wolski Włodzimierz (Nie okreslony) |
| |
Wolski Włodzimierz (9 X 1824 Serock k. Pułtuska - 29 VII 1882 Bruksela).
Poeta i powieściopisarz.
Autor libretta do opery Halka Stanisława
Moniuszki (Wilno 1847 i dalsze wydania), z wciąż popularną arią zaczynającą się
słowami: "Szumią jodły na gór szczycie". Motyw tatrz. występuje też w jego
rewol. wierszu Zapał ("Prz. Nauk." rocz. 2, 1843, t. 3, nr 22, potem w
zbiorze Poezye, Wilno 1859,...
|
|
| Wołanie (Nie okreslony) |
| |
"Wołanie", w latach 1987-88 pełny tytuł: "Wołanie do Członków Towarzystwa
Tatrzańskiego Członków Wspierających GOPR" (w 1987: "Wołamy..."). Od 1989 nowa
numeracja z podtytułem "Biuletyn Szkoleniowy dla członków Towarzystwa
Tatrzańskiego i Członków Wspierających TOPR". Ukazujące się od 1987 "zeszyty
szkoleniowe TT", wydawane dwa razy rocznie przez krak. » Polskie Towarzystwo
Tatrzańskie. Właściwie jest to biuletyn lub nawet czasopismo,...
|
|
| Wołosi (Nie okreslony) |
| |
Wołosi. Mieszkańcy Wołoszczyzny, hist. krainy na obszarze dzisiejszej
Rumunii, między Karpatami Pd. a Dunajem, w sąsiedztwie Siedmiogrodu i Mołdawii.
Pod koniec średniowiecza pasterze wołoscy, zwani też rumuńskimi, mieli ze
stadami owiec wędrować terenami karp. od wsch. ku zach. (tzw. wołoskie wędrówki
lub migracje pasterskie) aż po Morawy (Wołoszczyzna Morawska), zakładając po
drodze wsie, które tym się różniły od okolicznych wsi z...
|
|
| Wołoszyn (Nie okreslony) |
| |
Wołoszyn (ok. 2155 m); Vološin; Wołoszyn, Wolossyn; Wołoszyn. P.
Długi grzbiet ciągnący się od Krzyżnego do Polany pod Wołoszynem; oddziela
Dolinę Roztoki od Waksmundzkiej Doliny. Wśród szeregu wierzchołków tego grzbietu
dwa najwyższe wznoszą się tuż koło siebie w najbliższym sąsiedztwie Krzyżnego:
główny, wsch. to Wielki Wołoszyn (ok. 2155 m); niższy, zach., bliżej Krzyżnego
to Mały Wołoszyn (2144, 2145 m).
Od...
|
|
| Wołoszyn, Pośredni (Nie okreslony) |
| |
Wołoszyn, Pośredni (2117, 2117 m), dawniej niewłaściwie Przedni Garb.
P. Jeden ze szczytów w grzbiecie Wołoszyna, pomiędzy Wielkim Wołoszynem a
Skrajnym Wołoszynem. Wznosi się nad Pośrednią i Zadnią Waksmundzką
Równicą.
|
|
| Wołoszyn, Skrajny (Nie okreslony) |
| |
|
|
| Wołoszynem, Niżnia Polana pod (Nie okreslony) |
| |
Wołoszynem, Niżnia Polana pod (ok. 995 - 1005 m). P.Duża polana
między nową szosą do Morskiego Oka a starą drogą do tegoż (dziś wiodącą do
Starej Roztoki), nieco na pd. od mostu na Waksmundzkim Potoku. Niżnia Polana pod
Wołoszynem wchodziła dawniej w skład Wołoszyńskiej Hali; obecnie stoi na niej
gajówka TPN "Roztoka".
|
|
| Wołoszynem, Polana pod (Nie okreslony) |
| |
Wołoszynem, Polana pod (ok. 1245 - 1320 m) lub Wyżnia Polana pod
Wołoszynem. P. Dość duża, pochyła polana, położona u stóp kończyn
pn.-wsch. grani Wołoszyna, między środk. częścią Waksmundzkiej Doliny a gł.
gałęzią Doliny Białki. Była gł. polaną Wołoszyńskiej Hali.Przez P. p. W.
prowadzi znakowany szlak tur. wiodący z Zakopanego przez Waksmundzką Polanę do
Starej Roztoki i Morskiego Oka, a ku pn. odchodzi z tej polany...
|
|
| Wołoszyńska Hala (Nie okreslony) |
| |
Wołoszyńska Hala lub Hala Wołoszyn, dawniej też
Wołoszynia Hala. P. Dawna hala past. obejmująca prawie cały grzbiet
Wołoszyna z jego stokami. Głównym jej ośrodkiem była Polana pod Wołoszynem,
gdzie znajdował się szałas i szopy. Pierwotnie W.H. obejmowała nie tylko grzbiet
Wołoszyna, lecz również obszar dopiero później wyodrębnionych z niej dwóch hal:
Hala Roztoka i Hala Pięć Stawów. Nazwa: »...
|
|
| Wołoszyńska Jadwiga (Nie okreslony) |
| |
Wołoszyńska Jadwiga (5 IV 1882 Nadwórna k. Stanisławowa - 30 VIII 1951
Kraków). Botanik (Uniw. Lwow. 1903-07, dr 1912), wybitna w skali światowej
specjalistka od glonów (algolog), także limnolog i paleobotanik, prof. UJ
1932-50 i Akad. Med. w Krakowie 1950-51. Czł. koresp. PAU 1945.
Autorka ok. 50 rozpraw z dziedziny algologii, opisała 7 nowych rodzajów oraz
126 nowych gatunków i odmian glonów współcz. i 45 nowych gatunków kopalnych. Jej...
|
|
| Wołoszyńska Przełęcz, Niżnia (Nie okreslony) |
| |
Wołoszyńska Przełęcz, Niżnia (2036, 2036 m), dawniej niewłaściwie Siodło
Wielbłąda. P. Szerokie siodło między Skrajnym Wołoszynem a Pośrednim
Wołoszynem. Znajduje się nad Pośrednią Waksmundzką Równicą.
|
|
| Wołoszyńska Przełęcz, Wyżnia (Nie okreslony) |
| |
Wołoszyńska Przełęcz, Wyżnia (2066, 2061 m), dawniej niewłaściwie Szyja
Wielbłąda. P. Szerokie siodło między Pośrednim Wołoszynem a Wielkim
Wołoszynem. Znajduje się nad Zadnią Waksmundzką Równicą.
|
|
| Wołoszyński Stawek (Nie okreslony) |
| |
Wołoszyński Stawek (ok. 1245 m). P. Maleńki okresowy stawek przy
dolnym (pn.) końcu Polany pod Wołoszynem, zaraz za pierwszymi drzewami
lasu.
|
|
| Wołoszyńskie Jaskinie (Nie okreslony) |
| |
Wołoszyńskie Jaskinie. P. Dwie małe jaskinie w lesie na stokach
Wołoszyna, na pd.-wsch. od Polany pod Wołoszynem: Niżnia Wołoszyńska Jaskinia
(ok. 1130 m, dług. korytarzy 43 m) i Wyżnia Wołoszyńska Jaskinia (ok. 1150 m,
dług. korytarzy 27 m).
|
|
| Wołowa Drabina (Nie okreslony) |
| |
Wołowa Drabina (ok. 2050-2340 m). P. Długi, wybitny zachód,
wybiegający od podnóża pn. ściany Żabiej Turni Mięguszowieckiej ukosem w górę w
poprzek urwisk Wołowego Grzbietu aż pod Małą Wołową Szczerbinę. Wiodąca tym
zachodem droga tatern. stanowi najdogodniejszy od północy dostęp do środk.
partii Wołowego Grzbietu. Pierwsze przejście całej W.D.: Janusz Chmielowski,
Zygmunt Klemensiewicz i Mieczysław Świerz w 1926. Zimą:...
|
|
| Wołowa Szczerbina, Mała (Nie okreslony) |
| |
Wołowa Szczerbina, Mała (ok. 2355 m), dawniej Wołowa Szczerbina; Západná
Volia štrbina, dawniej Západná Volová štrbina; Ochsenhörner Scharte;
Ökörszarv-csorba. PS. Jedna z najważniejszych przełączek w Wołowym
Grzbiecie, mn.w. w środku między Hińczową Turnią a Wołową Turnią. Widziana od
pd. stanowi ona wybitne wcięcie grani, obramowane dwiema turniami o kształcie
rogów. Wszystkie nazwy M.W.S. pochodzą od Wołowego Grzbietu, a...
|
|
| Wołowa Szczerbina, Wielka (Nie okreslony) |
| |
Wołowa Szczerbina, Wielka (ok. 2355 m); Velká Volia štrbina; Westliche
Ochsenrückenscharte; Nyugati-Ökörhát-csorba. PS. Jedna z przełączek w
Wołowym Grzbiecie, bezpośrednio na pn.-zach. od szczytowej kopuły Wołowej Turni.
Wszystkie jej nazwy pochodzą od Wołowego Grzbietu.
|
|
| Wołowa Turnia (Nie okreslony) |
| |
Wołowa Turnia (2373, 2360, 2373 m); Volia veža, dawniej Volová veža;
Ochsenrückenturm; Ökörhát-torony. PS. Środk. szczyt Wołowego Grzbietu, o
kształcie piramidy, dobrze widoczny znad Morskiego Oka. Ścianami W.T. wiodą
ciekawe drogi tatern. o wielkich trudnościach, ale istnieją też drogi łatwe na
ten szczyt. Pierwsze wejście: Katherine Bröske i Simon Häberlein w 1905. Zimą:
Alfred Grosz w 1913. Nazwy Wołowej Turni (polska i in.)...
|
|
| Wołowcowa Dolina (Nie okreslony) |
| |
Wołowcowa Dolina lub Dolina Wałowiec (ok.
1300-1600 m); Podvalovec, žlab "Pod Válovec". S. Jedno ze wsch.
odgałęzień Bobrowieckiej Doliny (odnogi Jałowieckiej Doliny), wznoszące się pod
gł. wierzchołek Salatyńskiego Wierchu (2047 m), pod Pośrednią Salatyńską
Przełęcz (2015 m) i Mały Salatyn (ok. 2030 m).
|
|
| Wołowcowa Przełęcz (Nie okreslony) |
| |
Wołowcowa Przełęcz (ok. 2180 m); Volovcovo sedlo, dawniej Volovské sedlo.
S.Szeroka przełęcz między Hińczową Turnią a Wołowcem Mięguszowieckim.
Nazwa pochodzi od Wołowca Mięguszowieckiego.
|
|
| Wołowcowy Grzbiet (Nie okreslony) |
| |
Wołowcowy Grzbiet, błędnie Jałowiecka Hora; błędnie Jalovecká hora.
S. Długi grzbiet, który z Małego Salatyna (ok. 2030 m) zbiega ku pd.-zach.
do połączenia dwóch gł. odnóg Jałowieckiej Doliny: Bobrowieckiej Doliny i Doliny
Parzychwost. Wzdłuż wsch. podnóża W.G. ciągnie się Głęboka Dolina. Dwa kopiaste
wzniesienia w Wałowcowym Grzbiecie: w środk. części Wielki Łysiec 1827 m (Velký
Lysec lub Lysec), a w dolnej Mały Łysiec...
|
|
| Wołowiec (Nie okreslony) |
| |
Wołowiec (2064, 2063, 2064 m); Volovec. PS. Wybitny szczyt w gł.
grani Tatr Zach., wznoszący się w jej punkcie zwornikowym nad dolinami:
Chochołowską, Jamnicką i Zuberską. W Wołowcu odgałęzia się od gł. grani Tatr
Zach. długa grań boczna, która biegnie ku pn. przez Rakoń i Długi Upłaz, a potem
od Grzesia jednym ramieniem dalej ku pn. przez Bobrowiec i Furkaskę, a drugim ku
zach. do Osobitej. Na W. wchodzono od dawna: pasterze,...
|
|
| Wołowiec Mięguszowiecki (Nie okreslony) |
| |
Wołowiec Mięguszowiecki (2212, 2227 m); Volovec Mengusovský, dawniej Štít
Olgy lub Olgin štít; Volovec, potem Olgaspitze; Volovecz, potem
Olga-csúcs.S. Końcowe wzniesienie bocznej grani odchodzącej od Hińczowej
Turni ku pd. i dzielącej górną część Mięguszowieckiej Doliny na dwie odnogi:
Hińczową Dolinę i Żabią Dolinę Mięguszowiecką. Pierwsze znane wejście: Kornel
Stodola i przew. Johann Franz jun. w 1903. Zimą: Mieczysław...
|
|
| Wołowy Grzbiet (Nie okreslony) |
| |
Wołowy Grzbiet; Volí chrbát, dawniej Volov chrbet; Ochsenrücken; Ökörhát.
PS. Odcinek głównej grani Tatr Wys. od Czarnostawiańskiej Przełęczy do
Wyżniej Żabiej Przełęczy. Obejmuje następujące szczyty: Hińczowa Turnia, Wołowa
Turnia i Żabia Turnia Mięguszowiecka. Dawniej nazwa pobliskiego Wołowca
Mięguszowieckiego (Volovec, Volovecz) była czasem przenoszona na W.G., który
potem otrzymał własną nazwę, odróżniającą go od...
|
|
| woły (Nie okreslony) |
| |
woły. Dawniej były wypasane na Podtatrzu i w Tatrach (i w całych
Karpatach) w dużej liczbie, gdyż powszechnie ich używano jako zwierząt
pociągowych (zwł. w gospodarce chłopskiej) i hodowano na mięso.
W Tatrach Pol. wypas w. na większą skalę skończył się przed 1800, a całkiem
zanikł na długo przed 1900.
W Tatrach Słow., zwł. w ich orawskiej i lipt. części, wypasano te zwierzęta
na większą skalę aż do II wojny świat....
|
|
| Worcell Stanisław (Nie okreslony) |
| |
Worcell Stanisław (26 III 1799 Stepań, Wołyń - 3 II 1857 Londyn).
Rewol.-demokr. działacz społ. i polit., publicysta, uczestnik Powstania
Listopadowego. W 1835 był współzałożycielem socjalist. organizacji Lud Polski
(Gromada Grudziąż). Udając się po upadku Powstania Listopadowego w 1832 wraz z
Józefem Bohdanem Zaleskim na emigrację do Francji, odwiedził w Łopusznej na
Podhalu przebywającego tam w owym czasie Seweryna Goszczyńskiego. Wszyscy...
|
|
| Worwa Stanisław (Nie okreslony) |
| |
Worwa Stanisław (18 VII 1926 Warszawa). Taternik, alpinista, mgr inż.
leśnik (UJ 1953). Należał do pierwszego powojennego pokolenia krakowskich »
Pokutników, którzy swe taternictwo i alpinizm oparli na treningu skałkowym. Czł.
Klubu Wysokogórskiego od 1946. Wspinał się w Tatrach od 1945, przeszedł wiele
najwybitniejszych dróg o wielkich trudnościach z lat międzywoj. i wojennych, jak
pn. filar Mięguszowieckiego Szczytu, pn.-wsch. ścianę...
|
|
| Woyna-Orlewicz Marian (Nie okreslony) |
| |
Woyna-Orlewicz Marian (5 X 1913 Wadowice). Zawodnik narc. (Wisła-Gwardia
Zakopane), olimpijczyk (1936), działacz narc., ratownik tatrz. Matura w
Zakopanem 1933. Studia: Studium Wychowania Fiz. przy Wydz. Lek. UJ 1936-39, mgr
1946. Jako zawodnik narc. (1929-49) zaliczał się do czołówki krajowej w biegach,
kombinacji klasycznej i konkurencjach zjazdowych. W 1937 był Akademickim
Mistrzem Świata w kombinacji klasycznej, a w 1939 wicemistrzem. Akademickim...
|
|
| Woyzbun Barbara (Nie okreslony) |
| |
Woyzbun Barbara. W 1938-40 kierowniczka schroniska Murowaniec na
Gąsienicowej Hali. Równocześnie zarządzała starym schroniskiem PTT (powyżej
Murowańca) i w 1939 użyczyła je na bazę Szkoły Taternictwa Klubu
Wysokogórskiego. W pierwszych miesiącach okupacji niem. nadal prowadziła
Murowaniec i nieraz udzielała w nim schronienia Polakom, którzy potajemnie
udawali się przez Tatry na Węgry. W 1940 została usunięta z Murowańca przez
władze...
|
|
