Divéky Adorján lub Adrian, pseud. A. Dorien (17 VIII
1880 Dolny Kubin, Orawa - 25 V 1965 Budapeszt).
Węg. historyk, najpierw nauczyciel gimnazjalny na Spiszu , Orawie i Liptowie , od 1917 lektor i od 1929 doc. UW,
od 1932 prof. uniw. w Budapeszcie, w 1934-39 dyr. Instytutu Węg. w Warszawie, w
1939-50 prof. uniw. w Debreczynie, czł. koresp. Węg. Akad. Nauk (1930) i członek
zagr. PAU (1937). Był spokrewniony z rodziną Divéky w Podwilku na Orawie.
Większość jego dorobku nauk. dotyczy zagadnień pol.-węg., w tym wiele prac
dotyczy Spisza (i częściowo Tatr ).
O dawnych pol.-węg. stosunkach hand. poprzez Spisz i Orawę pisze w pracy
Felső-Magyarország kereskedelmi összeköttetése Lengyelországgal főleg a
XVI-XVII. században (Bp.1905). Przegląd stosunków pol.-węg., m.in. na
terenie Spisza i Orawy, daje w pracy Węgrzy a Polacy w XIX stuleciu
(Wa.1919, i to samo po węg.) oraz - dla okresu od XI do XVI w. - w
rozprawie Z zagadnień historycznych stosunków polsko-węgierskich ("Prz.
Współcz." 1923). Z in. prac warto wymienić zwł. Dzieje przyłączenia miast
spiskich do Węgier w roku 1770 (Zamość 1921) i to samo w rozszerzonej formie
po węg.: A Lengyelországnak elzálogosított XVI szepesi város visszacsatolása
1770-ben (Bp.1929); to ostatnie zawiera przedruk wielu oryg. dokumentów,
dotyczących tej sprawy. Pisał też o spiskich studentach na dawnym uniw. krak.:
Szepességi tanulók a krakkói egyetemen (1400-1550) ("Közlem. Szep.
Vármeg. Múltj
." 1909).
W czechosł.-pol. sporze o tereny Spisza i Orawy po I wojnie świat. popierał
stronę polską.
